Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Polskiej Akademii Nauk na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 338/09 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Polskiej Akademii Nauk na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 338/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji powołując się na art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zgodnie z którym Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków stwierdził, iż w niniejszej sprawie strona skarżąca nie wykazała, aby zostały spełnione przesłanki określone we wskazanym przepisie w szczególności nie określiła na czym polega wyrządzenie szkody lub trudne do odwrócenia skutki przez wykonanie zaskarżonej decyzji.
Na powyższe postanowienie złożono zażalenie wskazując, iż stwierdzenie nieważności decyzji odmawiających przyznanie prawa własności czasowej nieruchomości położonej przy ul. [...], stwarza następcom prawnym byłej właścicielki możliwość domagania się przyznania własności tej nieruchomości co w konsekwencji może doprowadzić do pozbawienia skarżącej prawa użytkowania wieczystego do tej nieruchomości. W razie zaś wzruszenia owej decyzji bez wątpienia narazi to skarżącą na szkodę i trudne do odwrócenia skutki związane z odzyskaniem utraconego władztwa nad nieruchomością.
W związku z powyższym zarzucono Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu naruszenie przepisu art. 61 § 3 oraz art. 106 § 4 ustawy z dnia z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i wniesiono o zmianę w/w postanowienia przez uwzględnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
W odpowiedzi na zażalenie wniesiono o jego oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionej podstawy.
Stosownie do treści przepisu art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwaną dalej P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w §1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy (art. 61 § 3 P.p.s.a.).
Podkreślić należy, iż katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia jest zamknięty. Na etapie rozpoznania wniosku o wstrzymanie wykonania orzeczenia, Sąd nie bada zasadności samej skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny pragnie zaznaczyć, że z art. 61 § 3 P.p.s.a. wynika, iż to strona sama jest zobowiązana do wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Sąd musi opierać się na materiale pozwalającym zająć stanowisko. Możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia na podstawie w/w przepisu nie oznacza, iż Sąd jest zobligowany w każdym przypadku - niezależnie od okoliczności sprawy - uwzględnić wniosek strony skarżącej.