Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 7 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K.O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 13 lipca 2011 r. sygn. akt II SA/Sz 579/11 o przywróceniu terminu do wniesienia skargi K.O. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary nagany postanawia oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie przywrócił K. O. termin do wniesienia skargi na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie z dnia [...].03.2011 r., którą uchylono orzeczenie Komendanta Miejskiego Policji w Szczecinie z dnia [...].02.2011 r., nr [...], wymierzające skarżącemu karę nagany.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż skarżący jako przyczynę uchybienia wskazał fakt, że nie został pouczony przez organ II instancji o terminie i sposobie zaskarżenia decyzji, a o możliwości wniesienia skargi dowiedział się dopiero z rozmowy z pracownikiem Sądu. W ocenie Sądu I instancji błędne pouczenie co do prawa zaskarżenia nie może szkodzić stronie, a co za tym idzie niedokonanie czynności w ustawowym terminie nastąpiło bez winy strony, co daje podstawę do przywrócenia uchybionego terminu, na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a.".
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł Komendant Wojewódzki Policji w Szczecinie, reprezentowany przez radcę prawnego, domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia i zarzucając Sądowi naruszenie:
- art. 3 § 2 P.p.s.a. i art. 138 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 ze zm.) poprzez uznanie, że orzeczenie Komendanta z dnia [...].03.2011 r. jest orzeczeniem kończącym postępowanie dyscyplinarne, podczas gdy kończy ono jedynie postępowanie w drugiej instancji,
- art. 86 ust. 1 P.p.s.a., poprzez uznanie, iż w sprawie zachodzą przesłanki do przywrócenia terminu do wniesienia skargi, a skarżący nie wystąpił ze środkiem zaskarżenia wskutek błędnego pouczenia udzielonego przez organ.
W uzasadnieniu zażalenia Komendant wskazał, iż zgodnie z art. 138 ustawy o Policji przedmiotem skargi do sądu administracyjnego może być jedynie orzeczenie kończące postępowanie dyscyplinarne, a orzeczenie z dnia [...].03.2011 r. postępowania takiego nie zakończyło. Decyzją tą uchylono bowiem rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne, a zatem postępowanie dyscyplinarne, toczące się wobec skarżącego, wciąż trwa. Sąd niezasadne przy tym przyjął, iż organ błędnie pouczył skarżącego o możliwości wniesienia skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak o tym mowa w art. 3 § 3 pkt 2 P.p.s.a., sądy administracyjne orzekają w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują kontrolę sądową - i takim przepisem jest właśnie art. 138 ustawy o Policji. Przepis ten stanowi o możliwości zaskarżenia orzeczenia lub postanowienia kończącego postępowanie dyscyplinarne. Orzeczeniem kończącym takie postępowanie będzie każde orzeczenie wydane przez wyższego przełożonego dyscyplinarnego w trybie art. 135n ustawy o Policji. Tego typu rozstrzygnięciem było orzeczenie Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...].03.2011 r., od którego nie przysługiwała możliwość wniesienia odwołania, jednakże skarżącemu przysługiwało prawo do wystąpienia ze skargą na to orzeczenie, w terminie 30 dni od dnia jego doręczenia. O możliwości tej K. O. nie został pouczony, co stanowiło podstawę do przyjęcia, iż złożenie przez niego skargi z uchybieniem ustawowego terminu nastąpiło bez winy strony i co uzasadniało przywrócenie skarżącemu uchybionego terminu. Zasadnie zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie przyjął, iż w przedmiotowej sprawie zachodzą przesłanki o jakich mowa w art. 86 § 1, a zaskarżone postanowienie wydane zostało zgodnie z prawem.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.