Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 czerwca 2007 r., sygn. akt IV SAB/Wr 19/06 o przyznaniu od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi Z. G. na bezczynność Burmistrza Miasta K. w przedmiocie przydziału lokalu mieszkalnego postanawia oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 21 czerwca 2007 r. przyznał adwokatowi z urzędu, ustanowionemu dla Z. G., od Skarbu Państwa, 219,60 zł z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, obejmującej wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. W uzasadnieniu wskazał, że wyznaczony dla Z. G. adwokat z urzędu w dniu 15 lutego sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej na postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 22 listopada 2006 r. Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej ustawa P.p.s.a.), adwokat otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów. Zgodnie z § 18 pkt 1 pkt 2 lit. b (powinno być § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348, ze zm.), stawka minimalna za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50% stawki minimalnej, a jeśli sprawy nie prowadził ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Stawka minimalna w niniejszej sprawie wynosi 240 zł. W tej sytuacji wynagrodzenie adwokata ustanowionego w sprawie wynosi 180 zł, którą to kwotę, zgodnie z § 2 ust. 3 rozporządzenia, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług wynoszącą 22%. Sąd I instancji podkreślił, że sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej stanowi wykonanie postanowienia o przyznaniu stronie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata. Brak zgody skarżącego na odstąpienie od wniesienia tego środka zaskarżenia nie może pozbawić adwokata prawa do wynagrodzenia. To pełnomocnik, jako profesjonalista, powinien zdecydować, czy złożenie skargi kasacyjnej jest zasadne.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył Z. G., podkreślając, że ustanowiony pełnomocnik, jak również aplikant adwokacki, któremu udzielono pełnomocnictwa substytucyjnego, nie podjęli czynności kasacyjnych. Termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął, czego skutki poniósł skarżący. Skarżący sprzeciwił się uiszczaniu kosztów pomocy prawnej w przypadku, gdy pełnomocnik z urzędu zaniechał wniesienia skargi kasacyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
W myśl art. 175 § 1 ustawy P.p.s.a., skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem § 2 i 3. Adwokat lub radca prawny zobowiązany jest do skorzystania z posiadanych umiejętności oraz doświadczenia zawodowego w celu ochrony interesów osoby, którą reprezentuje. Nie jest przy tym związany jej żądaniami lub opiniami. Profesjonalny pełnomocnik nie jest także zobowiązany do składania środków odwoławczych na życzenie skarżącego, wbrew własnemu przekonaniu i wiedzy. Udzielenie pomocy prawnej obejmuje także sporządzenie opinii o braku podstaw do złożenia skargi kasacyjnej, za co rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu przewidziało wynagrodzenie minimalne w wysokości wynagrodzenia obowiązującego za sporządzenie skargi kasacyjnej. W myśl § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia, wynagrodzenie to wynosi 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1 (tj. 240 zł), a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Zatem Sąd I instancji prawidłowo obliczył i przyznał adwokatowi ustanowionemu z urzędu dla Z. G. wynagrodzenie od Skarbu Państwa. Podkreślenia wymaga fakt, iż Sąd nie ocenia zasadności odstąpienia od sporządzenia skargi kasacyjnej przez adwokata. Sprawa ta należy do kompetencji właściwej okręgowej rady adwokackiej, do której skarżący może skierować skargę na działania wyznaczonego adwokata, jeżeli poweźmie wątpliwości co do jego staranności.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy P.p.s.a., rzekł jak w sentencji.