Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 14 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A.D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 lipca 2014 r., sygn. akt IV SA/Wr 405/14 o odrzuceniu zażalenia na zarządzenie sędziego z dnia 30 maja 2014 r. w sprawie ze skargi Z.D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie nieuwzględnienia zażalenia i odmowy wyznaczenia terminu do załatwienia sprawy postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił zażalenie A.D. na zarządzenie sędziego sprawozdawcy z dnia 30 maja 2014 r. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, iż zaskarżonym zarządzeniem wezwano A.D. do przedłożenia pełnomocnictwa uprawniającego go do działania w imieniu Z.D., pod rygorem niedopuszczenia go do działania w sprawie w charakterze pełnomocnika. W piśmie z dnia 12 czerwca 2014 r. A.D. wniósł zażalenie od powyższego zarządzenia. W ocenie Sądu I instancji zażalenie takie jest niedopuszczalne, bowiem zarządzenie z dnia 30 maja 2014 r. nie mieści się w katalogu postanowień lub zarządzeń, na które przysługuje zażalenie, w myśl przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a.". Z tego też powodu zażalenie zostało odrzucone na podstawie art. 178 w zw. Z art. 197 § 2 i art. 198 tej ustawy.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożył A.D., domagając się przyznania mu możliwości do działania w sprawie na prawach strony.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 194 § 1 P.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia, których przedmiotem jest:
1) przekazanie sprawy innemu sądowi administracyjnemu;
2) wstrzymanie lub odmowa wstrzymania wykonania decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 P.p.s.a.;
3) zawieszenie postępowania i odmowa podjęcia zawieszonego postępowania;
4) odmowa sporządzenia uzasadnienia wyroku;
5) sprostowanie lub wykładnia orzeczenia albo ich odmowa;
6) oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego;
7) odrzucenie skargi kasacyjnej;
8) odrzucenie zażalenia;
9) zwrot kosztów postępowania, jeżeli strona nie wnosi skargi kasacyjnej;
10) ukaranie grzywną.
Zażalenie przewidziane w ustawie jest dopuszczalne także na zarządzenie przewodniczącego: w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania pisma, którego strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie, o czym stanowi w art. 49 § 2 P.p.s.a. oraz w przedmiocie kosztów sądowych (art. 227 § 1 P.p.s.a.). Podkreślić trzeba, że ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje możliwości wniesienia zażalenia na inne zarządzenie niż wymienione w powołanych przepisach.
W tym stanie rzeczy uznać należy, że zasadnie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem odrzucił zażalenie na zarządzenie z dnia 30 maja 2014 r., bowiem nie mieści się ono w katalogu orzeczeń, na które przysługuje zażalenie.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.