Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2008r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 151/07 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 sierpnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 151/07 o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną od wyroku tegoż Sądu z dnia 22 marca 2007 r.
Odpis powyższego postanowienia wraz ze stosownym pouczeniem o sposobie i trybie wniesienia środka zaskarżenia, doręczono W. K. w dniu 21 sierpnia 2007 r.
Z powyższego wynika, że termin do wniesienia zażalenia (w prawidłowej formie) upłynął w dniu 28 sierpnia 2007 r.
Pomimo pouczenia Sądu, pismem z dnia 22 sierpnia 2007 r. (data stempla pocztowego), W. K. złożył osobiście zażalenie na powyższe postanowienie bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny przekazał, według właściwości, przedmiotowe zażalenie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, które wpłynęło do tegoż Sądu w dniu 29 sierpnia 2007 r., a więc już po terminie zakreślonym do jego wniesienia.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie W. K. na postanowienie tegoż Sądu o odrzuceniu skargi kasacyjnej, wskazując, że zostało ono wniesione w niewłaściwy sposób, bowiem bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a nie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, czego skutkiem w niniejszym przypadku było uchybienie terminu do jego wniesienia.
Sąd podkreślił także, iż przedmiotowe zażalenie nie zostało wniesione przez adwokata, ani radcę prawnego, czym naruszono art. 194 § 4 ustawy z daia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Na to postanowienie W. K. złożył zażalenie z którego wynika, że nie zgadza się on z jego treścią. Podniósł także kwestie związane z innymi sprawami o wskazanych sygnaturach akt.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
zgodnie z treścią przepisów art. 175 § 1 oraz art. 194 § 4 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sporządzenie zarówno skargi kasacyjnej, jak i zażalenia, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, obarczone jest przymusem adwokackim.
Wprowadzenie tego wymagania miało w założeniu zagwarantowanie skardze kasacyjnej odpowiedniego poziomu merytorycznego i formalnego, a w konsekwencji zapewnienie stronie ochrony przed niebezpieczeństwem odrzucenia wniesionej przez nią skargi.
W związku z tym stwierdzić należy, że wniesienie zażalenia na odrzucenie skargi kasacyjnej osobiście przez skarżącego jest niedopuszczalne, zatem postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2007 r. nie narusza obowiązujących przepisów prawa.
Niezależnie od powyższego, odrzucenie skargi kasacyjnej zasadne jest również z powodu wniesienia jej po terminie, czego powodem było niezachowanie trybu do jej złożenia, tj. złożenie za pośrednictwem Sądu pierwszej instancji, o którym to trybie skarżący został prawidłowy poinformowany w pouczeniu.
Jednak w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, zasadniczym powodem, dla którego należało w niniejszej sprawie odrzucić zażalenie W. K., było niezachowanie przez skarżącego przymusu adwokackiego, o którym mowa w art. 194 § 4 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny pragnie wskazać, że przedmiotem jego oceny była wyłącznie ocena prawidłowości zaskarżonego postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie 30 sierpnia 2007 r., zatem pozostałe kwestie podnoszone przez skarżącego w zażaleniu, a związane z innymi sprawami o wskazanych sygnaturach akt, nie mogły być rozpoznane w niniejszej sprawie.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił, jak w sentencji.