Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A.Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 października 2011 r., sygn. akt II SA/Ol 301/11 o oddaleniu wniosku A.Z. o wyłączenie sędziów: J.K., M.G., A.J. - S., B.J., B.J., T.L., K.M., A.M., H.R., Z.Ś., A.B., Z.S., W.P. oraz referendarzy sądowych A.B.i K.N. od rozpoznania sprawy ze skargi A.Z. na niewykonanie przez Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w B., działającego z upoważnienia Starosty B. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 14 września 2010r., sygn. akt II SAB/OI 61/10 postanawia: oddalić zażalenie.
A.Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na niewykonanie przez Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w B., działającego z upoważnienia Starosty B. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 14 września 2010r., sygn. akt II SAB/OI 61/10 .
W dniu 20 września 2011 r. skarżący złożył wniosek o wyłączenie od udziału w tej sprawie sędziów orzekających w Wydziale I i II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie: J.K., M.G., A.J. - S., B.J., B.J., T.L., K.M., A.M., H.R., Z.Ś., A.B., Z.S., W.P. oraz referendarzy sądowych A.B.i K.N. Jako podstawę prawną ich wyłączenia wskazał art. 19 oraz 18 § 1 pkt 6a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako: P.p.s.a.) W uzasadnieniu wniosku stwierdził, że wielokrotnie występował o wyłączenie wymienionych sędziów od rozpoznawania jego spraw, jednak złożone w tym zakresie wnioski zostały oddalone. W jego ocenie, argumentem przesądzającym o zasadności wniosku jest podejmowanie przez orzekających decyzji pod wpływem czynników irracjonalnych, przez które strona rozumie uleganie wpływom na psychikę wywołanym zachowaniem stron postępowania, jak również uleganie uprzedzeniom, niechęci, gniewu i sympatii. Skarżący zakwestionował również nagminne w jego ocenie posługiwanie się przez sądy argumentacją odwołującą się do tezy postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 1971 r., sygn. akt I CZ 121/71, które zostało wydane 40 lat temu, a zatem uległo zdezaktualizowaniu.
Wymienieni we wniosku o wyłączenie sędziowie i referendarze sądowi złożyli do akt sprawy oświadczenia, w których podali, że nie zachodzi między nimi, ani żadną ze stron tego postępowania okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do ich bezstronności w jej rozpoznaniu. Ponadto oświadczyli, że w niniejszej sprawie nie zachodzi żaden z powodów wyłączenia z mocy ustawy, wymienionych w art. 18 P.p.s.a. (karta nr 92 - 101 oraz 106 - 110 akt sądowych).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie postanowieniem z dnia 11 października 2011 r., sygn. akt II SA/Ol 301/11 wniosek A.Z. o wyłączenie ww. sędziów i referendarzy sądowych, oddalił.
W uzasadnieniu postanowienia odwołując się do treści art. 19 P.p.s.a. podał, że okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie musi być realna, a nie jedynie potencjalna. Nie jest zatem wystarczająca sama podejrzliwość strony bądź utrata przez nią zaufania co do obiektywizmu sędziego. W świetle powyższego bez znaczenia pozostaje subiektywne przekonanie strony o braku bezstronności sędziego wyznaczonego do rozpoznawania jej sprawy, lecz konieczne jest wskazanie poważnych powodów, które obiektywnie spowodowały utratę zaufania strony (por: postanowienie NSA z dnia 15 września 2008 r., sygn. akt II FZ 397/08, Lex nr 493907). Sąd pierwszej instancji wskazał, że każda sprawa podlega indywidualnej ocenie przez składy sędziowskie. Sam fakt orzekania w innej sprawie, w której wnioskodawca był stroną, nie daje podstawy do formułowania zastrzeżeń co do bezstronności sędziego, biorącego udział w rozstrzyganiu innej sprawy. Z tych przyczyn okoliczność, że sędzia bądź referendarz sądowy orzekał w innej sprawie zainicjowanej przez skarżącego, nie czyni zasadną sugestii o jakimkolwiek ich nastawieniu do strony, czy też o istnieniu "czynników irracjonalnych wpływających na podejmowanie decyzji", na które to powołano się we wniosku. W tym kontekście podstawy do wyłączenia nie może stanowić również niezadowolenie strony z rozstrzygnięcia uprzednio toczącej się sprawy, bowiem zarzuty te strona mogła podnosić w środkach odwoławczych od orzeczeń sądu pierwszej instancji (por. postanowienie NSA z dnia 5 września 2008 r., sygn. akt I OZ 665/08, opubl.: www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Ponadto wskazał, że na mocy art. 22 § 2 P.p.s.a. ustawodawca nałożył na sędziego, którego dotyczy wniosek o wyłączenie, obowiązek złożenia wyjaśnienia.