Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący asesor WSA Jacek Pruszyński (spr.), , , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 kwietnia 2009 r. wniosku skarżącego o zwrot kosztów postępowania w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] sierpnia 2008 r. Nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania podatkowego za 2007 r. p o s t a n a w i a 1. zasądzić od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. na rzecz skarżącego J. B. kwotę 176,93 (sto siedemdziesiąt sześć 93/100) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, 2. oddalić wniosek w pozostałym zakresie.
Wyrokiem z 21 stycznia 2009 r. tut. Sąd uwzględnił skargę J. B. uchylając w punkcie pierwszym wyroku zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję organu pierwszej instancji, w punkcie drugim wyroku stwierdzając, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane w całości, a w punkcie trzecim wyroku zasądzając od organu na rzecz skarżącego kwotę 118 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Do kosztów postępowania poniesionych i udokumentowanych przez stronę Sąd zaliczył uiszczony wpis (100 zł) i koszty dojazdu do sądu (18 zł). Sąd nie uwzględnił natomiast wniosku skarżącego o zasądzenie równowartości utraconego zarobku wskutek stawiennictwa w sądzie stwierdzając, iż skarżący nie udowodnił dostatecznie, że jego stawiennictwo na rozprawie skutkowało utratą zarobku we wskazanej przez niego wysokości (90 zł).
J. B. wniósł zażalenie na zawarte w punkcie III wyroku rozstrzygnięcie, co do kosztów postępowania w części, w której Sąd odmówił przyznania zwrotu utraconego zarobku. Skarżący wniósł o zmianę tego rozstrzygnięcia poprzez podwyższenie zasądzonej kwoty zwrotu kosztów postępowania sądowego o 86,20 zł z tytułu utraconego zarobku wskutek stawiennictwa w sądzie.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 25 marca 2009 r. sygn. akt
II FZ 93/09 uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku. NSA podzielając, co do zasady, pogląd Sądu pierwszej instancji, iż wynagrodzenie za zarobek utracony z powodu stawiennictwa w sądzie ma charakter odszkodowawczy i dlatego strona winna wykazać, że w związku ze stawiennictwem w sądzie rzeczywiście utraciła zarobek w określonej wysokości. Sąd zgodził się ze stanowiskiem wyrażonym w wyroku WSA w Białymstoku z 2 października 2007 r. sygn. akt II SA/Bk 778/05, iż z uwagi na trudności z dowiedzeniem wysokości utraconego zarobku przez rolnika prowadzącego indywidualne gospodarstwo rolne ze względu na fakt, iż jego dochody nie są stałe, systematyczne, obiektywnie przewidywalne, oraz z uwagi na różnorodność sposobów ustalania dochodów rolnika, zależną od przyjętej metody badań, Sąd winien znaleźć obiektywne kryterium do ustalenia przeciętnego zarobku rolnika indywidualnego. Przy ustalaniu kwoty utraconego zarobku rolnika można posiłkować się wysokością przeciętnego dochodu z pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym z 1 ha przeliczeniowego. NSA stwierdził, że Sąd pierwszej instancji nie wyjaśnił, na jakiej podstawie skarżący dokonał obliczenia podanej kwoty 90 zł i czy kwota ta stanowi równowartość rzeczywistej straty majątkowej w dochodzie skarżącego spowodowanej stawiennictwem w Sądzie w związku z charakterem prowadzonej działalności rolniczej.
Ponownie rozpatrując żądanie strony o objęcie zwrotem kosztów postępowania zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie, WSA w Białymstoku wypełniając zalecenia NSA zwrócił się do skarżącego o wyjaśnienie, na jakiej podstawie dokonał obliczenia wskazanej jako utracony zarobek kwoty 90 zł, wykazania, iż podana kwota stanowi równowartość rzeczywistej straty majątkowej w dochodzie skarżącego spowodowanej stawiennictwem w Sądzie w związku z charakterem prowadzonej działalności rolniczej oraz złożenia zaświadczenia o posiadanych hektarach przeliczeniowych - pod rygorem nie uwzględnienia wniosku w części dotyczącej utraconego zarobku.