Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata W. K. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi E. K. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne postanawia: odmówić przyznania wnioskodawcy wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy.
Wyrokiem z dnia 2 października 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę E. K. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne.
Postanowieniem wydanym w dniu 23 października 2013 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku przyznał skarżącemu prawo pomocy przez ustanowienie adwokata.
Okręgowa Rada Adwokacka w G. pełnomocnikiem skarżącego w niniejszej sprawie wyznaczyła adwokata W. K., o czym poinformowano Sąd pismem datowanym na dzień 15 listopada 2013 r.
W dniu 20 stycznia 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wpłynęła opinia ustanowionego pełnomocnika o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od ww. wyroku. Jednocześnie pełnomocnik skarżącego wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.
Postanowieniem z dnia 11 lutego 2014 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku odmówił przyznania ww. pełnomocnikowi wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy wskazując, iż wniosek pełnomocnika o przyznanie wynagrodzenia nie zawierał wymaganego przez przepisy oświadczenia, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Od ww. postanowienia referendarza sądowego nie został wniesiony sprzeciw, co oznacza, że wydane postanowienie stało się prawomocne.
W dniu 27 lutego 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wpłynęła opinia ww. pełnomocnika o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wraz z ponownym wnioskiem o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwie prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy. W złożonym wniosku ustanowiony z urzędu pełnomocnik zawarł oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
W tym stanie uznano, co następuje:
Przepis art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) stanowi, że wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W odniesieniu do adwokatów zasady powyższe zostały uregulowane w przepisach rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 461).
Stosownie do treści § 20 powołanego rozporządzenia, wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Nie ulega wątpliwości, iż z treści ww. przepisu wynika, że aby Skarb Państwa mógł wypłacić wynagrodzenie wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi konieczne jest złożenie oświadczenia o wskazanej treści, gdyż pozwala to w istocie określić zakres, w jakim wynagrodzenie musi zostać pokryte przez Skarb Państwa.