Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń po rozpoznaniu w dniu 7 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu od postanowienia starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 19 lipca 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 1384/17 w sprawie ze skargi M.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 19 lipca 2017 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie określenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi postanawia utrzymać w mocy postanowienie referendarza sądowego z dnia 19 lipca 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 1384/17.
Prawomocnym postanowieniem z dnia 14 grudnia 2017 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku przyznał skarżącej prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego.
Okręgowa Izba Radców Prawnych wyznaczyła na pełnomocnika skarżącej z urzędu radcę prawnego T.S.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 21 lutego 2018 r. oddalił skargę (prawomocnym postanowieniem z dnia 26 lutego 2018 r. referendarz sądowy przyznał wyznaczonemu pełnomocnikowi wynagrodzenie za prowadzenie sprawy w postępowaniu przed sądem w pierwszej instancji).
Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi w dniu 12 kwietnia 2018 r. (potwierdzenie odbioru, k. 95).
Wyznaczony pełnomocnik w dniu 15 maja 2018 r. (data stempla pocztowego) wniósł sporządzoną w dniu 11 maja 2018 r. opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Zarządzeniem z dnia 23 maja 2018 r. sędzia uznał, iż opinia nie została sporządzona z zachowaniem zasad należytej staranności z uwagi na wniesienie jej z uchybieniem 30-dniowego terminu. W związku z czym, na podstawie art. 177 § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369), zwanej dalej p.p.s.a., zwrócono się do Okręgowej Izby Radców Prawnych o wyznaczenie nowego pełnomocnika dla skarżącej.
Okręgowa Izba Radców Prawnych wyznaczyła na pełnomocnika skarżącej z urzędu radcę prawnego B.K., o czym została ona zawiadomiona w dniu 18 czerwca 2018 r. (pismo OIRP z dnia 20 czerwca 2018 r., k. 114).
Wyznaczona pełnomocnik nie stwierdziła podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Dnia 14 lipca 2018 r. sporządziła stosowną opinię, którą złożyła w sądzie w dniu 16 lipca 2018 r. (data prezentaty na piśmie) i w której zawarła wniosek o przyznanie jej kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Dołączyła także jej odpis dla skarżącej.
Postanowieniem z dnia 19 lipca 2018r., sygn. akt I SA/Gd 1384/17, starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, na podstawie art. 250 § 1 w zw. z art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a., odmówił radcy prawnemu B.K. przyznania wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy wskazując, że pełnomocnik skarżącej w opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wniosła o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, jednakże nie złożyła oświadczenia, iż koszty te nie zostały zapłacone w całości lub w części, co jest obligatoryjnym elementem wniosku wynikającym z § 3 rozporządzania Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2016 r. poz. 1714).
Postanowienie to doręczono pełnomocnikowi w dniu 27 lipca 2018 r.
Pismem z dnia 3 sierpnia 2018 r. pełnomocnik wniosła sprzeciw od ww. postanowienia z dnia 19 lipca 2018 r., wskazując, iż referendarz sądowy błędnie uznał, że wniosek o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego zawarty w opinii prawnej jest wnioskiem o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej. Taki wniosek nie był przez pełnomocnika składany i nie powinien podlegać rozpoznaniu w trybie art. 258 § 2 p.p.s.a.