Dnia 16 lutego 2018 roku Starszy Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach Agnieszka Karyś-Adamczyk po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2018 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi H. K. na pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] zawierające ustosunkowanie się do pism H.K. w sprawie określenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi postanawia: przyznać od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz adwokata A. C. kwotę 221,40 (dwieście dwadzieścia jeden 40/100) złotych, w tym 41,40 (czterdzieści jeden 40/100) złotych podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach postanowieniem z 21 sierpnia 2017 r. odrzucił skargę H. K. na pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] zawierające ustosunkowanie się do pism H. K. w sprawie określenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.
Pełnomocnik strony skarżącej ustanowiony w ramach prawa pomocy postanowieniem starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 31 października 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 463/17 - adwokat A. C. złożyła pismem z 3 stycznia 2018 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od ww. postanowienia.
Jednocześnie pełnomocnik wniosła o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczając, że wskazane koszty nie zostały opłacone ani w całości ani w części.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej adwokata określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2016 poz. 1714) powoływane dalej jako rozporządzenie. W myśl § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia, stawka przed sądem administracyjnym za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50 % opłaty określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Zgodnie zaś z § 4 ust. 3 rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłatę zasądzaną na rzecz adwokata sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Przedmiotem sprawy jest pismo skarżącego w sprawie określenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. W tego rodzaju sprawach opłata wynagrodzenia adwokata na podstawie § 21 ust. 1 pkt 1 lit. "c" rozporządzenia wynosi 240 złotych. Zatem, w świetle powołanych przepisów rozporządzenia, należne adwokatowi wynagrodzenie w niniejszej sprawie wynosi 180 zł.
Pełnomocnik ustanowiona z urzędu przystąpiła do sprawy na etapie postępowania w drugiej instancji, sporządziła i przedłożyła Sądowi opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Nadto, zgodnie z wymogiem ustanowionym przez § 3 rozporządzenia, w opinii zawarła o wniosek przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczając, że wskazane koszty nie zostały opłacone ani w całości ani w części.
Kwota wynagrodzenia określona na podstawie wyżej cytowanych § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) w zw. z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia wyniosła 180 zł. Wynagrodzenie to po podwyższeniu o 23% podatku VAT, czyli o kwotę 41,40 zł, należało ustalić na kwotę 221,40 zł.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz art. 258 § 2 pkt 8 ustawy p.p.s.a. postanowiono jak w sentencji.