Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesław Kuśnierz po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi H.C. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 21 kwietnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia postanawia 1. uchylić postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 16 listopada 2016 r., 2. przywrócić termin do wniesienia skargi.
H.C. wniósł osobiście dnia 9 czerwca 2016 r. skargę adresowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 21 kwietnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia. Ww. decyzja została doręczona Skarżącemu 9 maja 2016 r. W skardze zawarto wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia, uzasadniony wiekiem (70 lat), stanem zdrowia i posiadaniem orzeczenia II grupy inwalidzkiej.
Wojewódzki Sad Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 16 listopada 2016 r. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia powyższej skargi. Odpis tego postanowienia został 5 grudnia 2016 r. doręczony pełnomocnikowi Skarżącego wyznaczonemu z urzędu.
Pełnomocnik wniósł na powyższe postanowienie zażalenie. Podniósł, że Skarżący jest osobą przewlekle chorą, na szereg schorzeń. Do zażalenia załączono kserokopię skierowania Skarżącego do poradni neurologicznej z 4 listopada 2016 r., z którego wynika, że cierpi on na oponiaka mózgu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 195 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: P.p.s.a.), jeżeli zażalenie zarzuca nieważność postępowania lub jest oczywiście uzasadnione, wojewódzki sąd administracyjny, który wydał zaskarżone postanowienie, może na posiedzeniu niejawnym, nie przesyłając akt Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, uchylić zaskarżone postanowienie i w miarę potrzeby sprawę rozpoznać na nowo. Od ponownie wydanego postanowienia przysługują środki odwoławcze na zasadach ogólnych.
Zacytowany przepis stanowi podstawę do dokonania autokontroli zaskarżonego postanowienia przez wojewódzki sąd administracyjny.
W ocenie Sądu lektura zażalenia skarżącego na postanowienia o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi oraz ponowna ocena stanu sprawy pozwala uznać, że jest ono oczywiście uzasadnione. W szczególności przesłane przez pełnomocnika Skarżącego skierowanie lekarskie potwierdza i uwiarygadnia podnoszone przez niego poważne problemy zdrowotne istniejące w okresie od doręczenia zaskarżonej decyzji do wniesienia skargi do sądu.
W myśl art. 53 § 1 oraz art. 54 P.p.s.a. skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie, za pośrednictwem organu, którego działanie jest przedmiotem skargi. Odpowiadające treści tych przepisów pouczenie zostało zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Jak wynika z akt sprawy zaskarżoną decyzję doręczono Skarżącemu w dniu 9 maja 2016 r. Zatem ostatnim dniem trzydziestodniowego terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego był dzień 8 czerwca 2016 r.
Zgodnie z art. 85 P.p.s.a., czynność podjęta w postępowaniu sądowym przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże sąd, na wniosek strony, która nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, postanowi o przywróceniu terminu (art. 86 § 1 P.p.s.a.).
Stosownie do art. 87 § 1 i 2 P.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Przy czym w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Zgodnie z § 4 cyt. przepisu równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie. Koniecznym warunkiem uwzględnienia wniosku o jakim mowa w art. 86 § 1 P.p.s.a. jest zachowanie siedmiodniowego terminu do jego złożenia, liczonego od dnia ustania przyczyny uchybienia.
Przekładając powyższe przepisy na grunt niniejszej sprawy należy przyjąć, że Skarżący wnosząc skargę 9 czerwca 2016 r. uchybił terminowi do wniesienia skargi.
Z kolei składając zawarty w skardze wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w dniu 9 czerwca 2016 r. dochował terminu określonego w art. 87 § 1 P.p.s.a.
W świetle powyższego Sąd w trybie autokontroli, na podstawie art. 195 § 2 P.p.s.a. uchylił zaskarżone postanowienie i ponownie rozpoznał wniosek o przywrócenie terminu. Pełnomocnik skarżącego wykazał w zażaleniu brak winy w uchybieniu terminu. Tym samym w punkcie drugim sentencji postanowienia należało orzec o przywróceniu terminu do złożenia skargi.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia, działając na podstawie art. 195 § 2 w zw. z art. 86 P.p.s.a.