Skutki decyzji ostatecznej unormowane są przepisami o zobowiązaniach podatkowych i przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. W przepisach o zobowiązaniach podatkowych używa się terminów "ustala" i "określa" w różnych przypadkach i w związku z zobowiązaniem podatkowym lub podatkiem. Natomiast w przepisach Kpa zawartych w dziale III i zawierających przepisy szczególne w sprawach zobowiązań podatkowych występuje tylko termin "ustala" w związku z zobowiązaniem podatkowym i podatkiem.
Oznacza to, iż w przepisach Kpa termin "ustala" obejmuje swym zakresem terminy "ustala" i "określa" z przepisów o zobowiązaniach podatkowych. W szerszym znaczeniu termin "ustala" został użyty również w art. 28 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./. W ten sposób możliwym stało się zastosowanie do wyniku kontroli, od którego nie złożono żądania skierowania sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych, obu wymienionych grup przepisów regulujących skutki ostatecznych decyzji.
oddala skargę
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482/ podatnicy zobowiązani są składać urzędom skarbowym zeznania według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek od początku roku.
Z przepisu tego wynika obowiązek wykonania zobowiązania podatkowego bez uprzedniego doręczenia decyzji. Zobowiązanie podatkowe powstaje bezpośrednio z mocy prawa.
W przepisie tym stanowi się również, iż podatek wynikający z zeznania podatkowego jest podatkiem należnym za dany rok, chyba że urząd skarbowy wyda decyzję, w której określi podatek w innej wysokości.
Przepisy o kontroli skarbowej są przepisami szczególnymi w stosunku do przepisów o zobowiązaniach podatkowych i przepisów Kpa. Art. 31 ustawy o kontroli skarbowej nakazuje bowiem w sprawach nie uregulowanych w tej ustawie stosować przepisy o zobowiązaniach podatkowych i przepisy Kpa. Art. 27 ust. 1 ustawy o kontroli skarbowej stanowi, że jeżeli wynik kontroli określa wysokość zobowiązań podatkowych, kontrolowany może w terminie 14 dni od doręczenia mu wyniku kontroli, o którym mowa w art. 26 ust. wnieść do przełożonego inspektora żądanie skierowania sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych. Z kolei w myśl art. 28 ustawy o kontroli skarbowej, jeżeli żądanie, o którym mowa w art. 27, nie zostanie wniesione, wynik kontroli wywiera ten sam skutek, co ostateczna decyzja organu podatkowego ustalająca zobowiązanie podatkowe.
Zdaniem skarżącego wynik kontroli zastępuje wówczas decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego z art. 5 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych.
Ze stanowiskiem tym nie można się zgodzić.
Skutki decyzji ostatecznej unormowane są przepisami o zobowiązaniach podatkowych i przepisami Kpa. W przepisach o zobowiązaniach podatkowych używa się terminów "ustala" i "określa" w różnych przypadkach i w związku z zobowiązaniem podatkowym lub podatkiem. Natomiast w przepisach Kpa zawartych w dziale III i zawierających przepisy szczególne w sprawach zobowiązań podatkowych występuje tylko termin "ustala" w związku z zobowiązaniem podatkowym i podatkiem. W wyroku III ARN 32/95 z dnia 26.09.1995 r. /OSNAPU 1996 Nr 6 poz. 81/ Sąd Najwyższy rozpatrując sprawę wysokości podatku dochodowego od osób prawnych za 1990 r., w którym zobowiązanie podatkowe powstało również bezpośrednio z mocy prawa, przyjął, że art. 174 Kpa ma zastosowanie do tego zobowiązania. Przepis ten zaś stanowi: "W przypadku gdy w toku postępowania organ rozpatrujący odwołanie stwierdzi, że zobowiązanie podatkowe zostało ustalone (...)". Oznacza to, iż w przepisach Kpa termin "ustala" obejmuje swym zakresem terminy "ustala" i "określa" z przepisów o zobowiązaniach podatkowych. W szerszym znaczeniu termin "ustala" został użyty również w art. 28 ustawy o kontroli skarbowej. W ten sposób możliwym stało się zastosowanie do wyniku kontroli, od którego nie złożono żądania skierowania sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych, obu wymienionych grup przepisów regulujących skutki ostatecznych decyzji.
Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zaległością podatkową jest podatek nie uiszczony w terminie płatności. W przypadku podatku dochodowego od osób prawnych termin ten upłynął z dniem 31.03.1994 r. Z dniem następnym powstała zatem zaległość podatkowa w wysokości 12.102 zł 40 gr. Od zaległości tej zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych pobiera się odsetki za zwłokę.
Skoro skarżący nie uiścił tych odsetek, to wydanie decyzji określającej ich wysokość stało się konieczne.
W tym stanie rzeczy skarga nie jest uzasadniona.
Z tych względów Sąd na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ orzekł jak w sentencji.