Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Marcin Małek po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku doradcy podatkowego I. S. o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi G. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2012 r. p o s t a n a w i a przyznać doradcy podatkowemu I. S. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 1.476 zł (słownie: tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć złotych), obejmującą podatek od towarów i usług w wysokości 276 zł (słownie: dwieście siedemdziesiąt sześć złotych), tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu.
Na wniosek skarżącej referendarz sądowy postanowieniem z dnia 12 stycznia 2018 r. zwolnił skarżącą spółkę od kosztów sądowych i postanowił przyznać doradcę podatkowego z urzędu.
W związku z tym Krajowa Izba Doradców Podatkowych wyznaczyła dla strony skarżącej pełnomocnika w osobie doradcy podatkowego I. S..
Sprawa została zakończona wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2018 r., oddalającym skargę strony.
W terminie do wniesienia środka zaskarżenia powyższego orzeczenia pełnomocnik strony skarżącej złożył do akt sprawy opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej i wniósł o przyznanie wynagrodzenia za jej sporządzenie oświadczając, że koszty pomocy prawnej nie zostały uiszczone w całości ani w części.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm. - dalej P.p.s.a.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W odniesieniu do doradców podatkowych powyższe zasady określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 stycznia 2011 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz szczegółowych zasad ponoszenia kosztów pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego z urzędu (Dz. U. nr 31, poz. 153).
Z jego treści wynika zaś, że do czynności, za które doradca podatkowy ma prawo otrzymać wynagrodzenie należy również sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Mianowicie stosownie do § 3 ust. 2 pkt 2 ww. rozporządzenia, w postępowaniu administracyjnym w drugiej instancji wynagrodzenie może być przyznane za (...) sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Stawka minimalna wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50 % stawki minimalnej w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam doradca podatkowy w drugiej instancji 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Mając na uwadze, że przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest należność pieniężna, a wartość przedmiotu sprawy wynosi 42.550,00 zł. Stąd, na podstawie § 3 ust. 1 pkt 1 lit. e rozporządzenia, stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji wynosi 2.400 zł. W związku z tym wynagrodzenie za sporządzenie przedmiotowej opinii to kwota 1.200 zł, a jej podwyższenie o kwotę podatku od towarów i usług (276 zł) uzasadnia § 2 ust. 3 rozporządzenia.
Z powyższych względów, referendarz sądowy działając na podstawie art. art. 258 § 2 pkt 8 P.p.s.a oraz cytowanych powyżej przepisów rozporządzenia orzekł jak w sentencji postanowienia.