Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Wojciechowska po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. F. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Opolu z dnia 19 września 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne postanawia: umorzyć postępowanie sądowe.
Skarżący P. F. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 19 września 2016 r. Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji z dnia 28 czerwca 2016 r. nr [...] o odmowie umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne.
Pismem procesowym z dnia 22 listopada 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Opolu wniósł o przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Opolu jako miejscowo właściwemu oraz o oddalenie skargi jako bezzasadnej.
Postanowieniem z dnia 15 grudnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził swą niewłaściwość i przekazał sprawę wg właściwości Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Opolu.
W przekazanych Sądowi aktach administracyjnych znajduje się ponadto decyzja Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Opolu z dnia 16 listopada 2016 r. nr [...] stwierdzająca nieważność decyzji na Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Opolu z dnia 19 września 2016 r. nr [...] oraz decyzja Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Opolu z dnia 16 listopada 2016 r. o tożsamym numerze uchylająca w całości decyzję nr [...] z dnia 28 czerwca 2016 r. i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie sądowe zainicjowane skargą strony należało umorzyć.
Stosownie do treści art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 lipca 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) -/dalej w skrócie ppsa/ sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli stało się ono bezprzedmiotowe z przyczyn innych niż cofnięcie skargi lub śmierć strony przy braku następstwa prawnego. Z bezprzedmiotowością postępowania w tym rozumieniu mamy do czynienia, gdy w toku postępowania a przed wydaniem wyroku przestanie istnieć przedmiot zaskarżenia. Taka sytuacja zaistnieje w szczególności wówczas, kiedy zaskarżona decyzja zostanie pozbawiona bytu prawnego w nadzwyczajnym wewnątrzadministracyjnym postępowaniu kontrolnym (np. w wyniku stwierdzenia jej nieważności), względnie w rezultacie skorzystania przez organ, którego decyzja została zaskarżona, z uprawnień autokontrolnych przewidzianych w art. 54 § 3 ppsa i uchylenia jej, wygaśnięcia decyzji obarczonej terminem ustawowym lub ustalonym w decyzji (por. T.Woś, H Knysiak - Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. LexisNexis Warszawa 2008 str. 581 oraz podane tam orzecznictwo).
Jak wynika z akt sprawy, zaskarżona decyzja z dnia 19 września 2016 r. w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne została wyeliminowana z obrotu prawnego na skutek stwierdzenia jej nieważności przez Prezesa ZUS decyzją z dnia 16 listopada 2016 r. Tym samym w sprawie zaistniały przesłanki do umorzenia postępowania z powodu określonego w art. 161 § 1 pkt 3 ppsa. Skoro bowiem stanowiąca przedmiot skargi decyzja organu pozbawiona została bytu prawnego, bezprzedmiotowa stała się także sądowa kontrola tego rozstrzygnięcia.
Z tych przyczyn faktycznych i prawnych orzeczono, jak w sentencji.