Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Surmacz po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2009 r., w Wydziale I Finansowym, na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. B. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia (...) marca 2009 r., nr (...), w przedmiocie odmowy przyznania płatności bezpośrednich na 2005 r., w związku w wnioskiem skarżącego o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi postanawia: 1. oddalić wniosek, 2. zwrócić nienależnie uiszczony wpis w wysokości 200 (dwieście) złotych.
Postanowieniem z dnia (...) czerwca 2009 r. Sąd odrzucił skargę A. B. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia (...) marca 2009 r., nr (...), w związku z nieuiszczeniem przez skarżącego należnego wpisu w wysokości 200 zł.
Skarżący wnioskiem z dnia 22 czerwca 2009 r. zwrócił się o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi stwierdzając, że pomimo dwukrotnego awizowania nie otrzymał pisma, ponieważ w tym czasie przebywał w B. na swoim gospodarstwie rolnym. Wskazał także, że dopiero w dniu 17 czerwca 2009 r. odebrał korespondencję od Sądu, a w dniu 22 czerwca 2009 r. wpłacił należny od skargi wpis i wystąpił z niniejszym wnioskiem.
Z brzmienia art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej P.p.s.a./ wynika, że Sąd postanowi na wniosek strony o przywróceniu terminu, jeżeli strona nie dokonała czynności w terminie bez swojej winy. Natomiast w myśl art. 87 § 2 P.p.s.a. w treści wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Zgodnie z ugruntowanym zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie stanowiskiem o braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego, w danych warunkach wysiłku. Stanowisko takie wyraził między innymi Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 2 października 2002 r., sygn. V SA 793/03, (publ. Monitor Prawniczy z 2002 r., nr 23, str. 1059), który to pogląd Sąd w obecnym składzie w całości podziela.
Odnosząc zaprezentowane stanowisko do okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż wniosek skarżącego o przywrócenie terminu nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ nieobecność w miejscu zamieszkania, wobec niewskazania adresu do doręczeń, przemawia jednoznacznie za tym, iż winę za nieodebranie przesyłki zawierającej wezwanie do uiszczenia wpisu ponosi wyłącznie skarżący. Nie podjął on bowiem żadnych starań zmierzających do zapewnienia właściwej komunikacji z Sądem, mając świadomość wszczętego postępowania sądowoadministracyjnego. W tym miejscu należy podkreślić, iż obowiązkiem skarżącego jest takie zorganizowanie swoich czynności, aby zapewnić sobie możliwość należytej ochrony własnych interesów. Tymczasem korespondencja została wysłana na podany przez niego w skardze adres i doręczona w trybie zstępczym, w sposób prawidłowy, po dwukrotnym awizowaniu. W tej sytuacji jego bierna postawa, nieprzedsięwzięcie jakichkolwiek działań z jego strony, zmierzających do odbioru korespondencji nie pozwalają na przyjęcie braku winy po jego stronie. Podobne stanowisko zawarto w postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lipca 2004 r., sygn. III SA/Wa 368/04 (publ. www.nsa.gov.pl).
Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd, na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a., oddalił wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu.
O zwrocie wpisu Sąd orzekł na podstawie art. 225 P.p.s.a.