Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Grzegorz Panek po rozpoznaniu w dniu 20 września 2018 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu AM od postanowienia referendarza sądowego z dnia 7 września 2018 r. o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi AM na postanowienie Dyrektora [.] Oddziału Regionalnego w [.] Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [.] czerwca 2018 r. nr [.] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania - p o s t a n a w i a - utrzymać zaskarżone postanowienie w mocy
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 7 września 2018 r. referendarz sądowy, po rozpoznaniu wniosku AM o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, odmówił jego uwzględnienia.
W ocenie referendarza wnioskodawczyni nie wykazała spełnienia przesłanek nie tylko do przyznania jej prawa pomocy w zakresie całkowitym, ale też częściowym, to jest określonych w przepisach art. 246 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) zwanej dalej: "p.p.s.a.". Dysponuje bowiem środkami, z których może pokryć koszty postępowania sądowego. Z przedstawionego wyciągu z rachunku bankowego wynikało, że w ciągu dwóch miesięcy wpływy wyniosły łącznie 15 765,27 zł, w tym 6030 zł wpłacono gotówką, 4517 zł otrzymano przelewem pod niewyjaśnionym tytułem "a.o.u.". Pozostałe środki pochodziły ze świadczeń rodzinnych, wychowawczych i pomocy społecznej oraz alimentów od męża na dzieci i na wnioskodawczynię, a także od pracującej za granicą starszej córki. Nie udzieliła ponadto kompletnej odpowiedzi na jedno z wezwań, w tym nie przedłożyła kopii umów spłacanych pożyczek, a nie wszystkie zadeklarowane wydatki pokrywa z własnych środków.
W sprzeciwie AM zażądała zmiany zaskarżonego postanowienia i przyznania jej prawa pomocy w zakresie całkowitym. Swoją sytuację materialną oceniła jako krytyczną. Podniosła, że jest po rozwodzie, utrzymuje 2 dzieci, którymi zajmuje się sama. Cierpi na liczne schorzenia, nie może liczyć na niczyją pomoc, a stara się ratować siebie i dzieci jak może, aby nie stracić domu. Oświadczyła, że kredyt spłaca sama, nie otrzymuje pieniędzy od męża. Końcowo stwierdziła, że może uiścić tytułem wpisu 100 zł, ale prosi o ustanowienie pełnomocnika.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 260 § 1 i 2 p.p.s.a., rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. W sprawach takich wniesienie sprzeciwu wstrzymuje wykonalność zarządzenia lub postanowienia, a wojewódzki sąd administracyjny orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu.
Sprzeciw nie zasługiwał na uwzględnienie.
Skarżąca ubiegała się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym. Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. może ono zostać przyznane tylko takiej osobie, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Przesłanka ta w przypadku wnioskodawczyni nie jest spełniona, ponieważ - jak prawidłowo ustalił referendarz, dysponowała ona w analizowanym okresie znacznymi środkami, które wpływały na jej rachunek bankowy i to z wielu różnych źródeł. Rodzina ma zaspokojone potrzeby mieszkaniowe i bytowe, a zdolności płatnicze wnioskodawczyni i sytuacja materialna rodziny nie pozwala uznać jej za skrajnie ubogą. Świadczy o tym chociażby suma wpływów środków pieniężnych na ujawniony rachunek bankowy w relatywnie krótkim czasie, a to przeszło 15.000 zł. Poza świadczeniami z zabezpieczenia społecznego skarżąca zarobkuje, pracuje dorywczo i sprzedaje owoce sezonowe, otrzymuje także wsparcie finansowe od męża i córki. Nie znajduje się więc w sytuacji niemożności poniesienia jakichkolwiek kosztów postępowania.