Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Kazimierz Włoch po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2010r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M.M. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] marca 2009r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za listopad 2006r. - postanawia - przywrócić termin do wniesienia skargi
Zarządzeniem z dnia 20 października 2009r. skarżąca M.M., po tym jak postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2009r. odmówiono jej przyznania prawa pomocy, została wezwana do uiszczenia wpisu sądowego od skargi na opisaną w sentencji postanowienia decyzję Dyrektora Izby Celnej. Analogiczne wezwania skierowano do skarżącej w każdej z siedemnastu wniesionych przez nią spraw.
Wobec nie uiszczenia wymaganego wpisu w wyznaczonym terminie, postanowieniem z dnia 16 listopada 2009r. tutejszy Sąd odrzucił skargę.
Pismem z dnia 18 grudnia 2009r. skarżąca, uiściwszy uprzednio wymagany wpis, wniosła o przywrócenie jej terminu do wniesienia skargi, podając w uzasadnieniu iż w terminie uprzednio wyznaczonym przez Sąd nie była w stanie ponieść jednorazowo kosztu wpisów do wszystkich siedemnastu skarg, jakie w tym czasie wniosła do Sądu. Podniosła iż jej możliwości finansowe pozwoliły na uiszczenie w terminie jedynie części wpisów, w pozostałych zaś sprawach musiała czekać na przypływ środków finansowych.
Sąd z urzędu stwierdza, iż skarżąca uiściła w terminie wpisy do spraw zarejestrowanych po sygn. akt od I SA/Rz 640/09 do I SA/Rz 644/09 w pozostałych zaś sprawach wniosła o przedłużenie terminu do ich uiszczenia podając, iż z przyczyn ekonomicznych nie jest w stanie ponieść kosztów reszty wpisów, co jednak z uwagi na nieprzedłużalność terminów ustawowych skutkowało odrzuceniem skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi zasługuje na uwzględnienie.
Z brzmienia art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 513, poz. 1270 ze zm.- zwana dalej ustawą) wynika, ze Sąd, na wniosek strony, postanowi o przywróceniu terminu, jeżeli strona nie dokonała czynności w terminie bez swojej winy. Ponieważ przepis ten jest zbieżny z uregulowaniem obowiązującym w tym zakresie do dnia 31 grudnia 2003 roku, pozwala to nawiązać do wypracowanych i utrwalonych w tej kwestii poglądów doktryny i judykatury. Zgodnie z nimi, uchybienie terminu jest niezawinione wówczas, gdy pomimo dołożenia wymaganej staranności strona nie mogła w terminie dopełnić czynności procesowej. Przeszkoda ta zatem musi mieć charakter zewnętrzny i obiektywny, a brak winy w uchybieniu terminu można uznać tylko wtedy, gdy strona nie mogła przeszkody usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Należy zatem uwiarygodnić swą staranność, jak również fakt, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu była od strony niezależna.
W ocenie Sądu, dotychczasowe postępowanie strony uwidocznione w aktach sprawy, oraz podawane przez nią okoliczności, świadczą o tym, iż niewykonanie zarządzenia sędziego z dnia 20 października 2009r. nie było wynikiem zaniedbania, czy też braku staranności ze strony skarżącej, a nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych. Mając na uwadze, iż łączna wartość wpisów we wszystkich sprawach wniesionych przez skarżącą przekracza kwotę 3 600 zł. należy stwierdzić, iż jest wysoce prawdopodobne że skarżąca nie była w stanie wygospodarować takiej kwoty w ciągu 7 dni od dnia otrzymania wezwania.
W tej sytuacji Sąd uznał, iż w przedmiotowej sprawie, strona prawidłowo wykazała spełnienie przesłanek przywrócenia terminu z art. 86 § 1 i 87 § 1 ustawy.
Mając powyższe na względzie, w oparciu o art. 86 § 1 oraz art. 87 ustawy, orzeczono jak w sentencji postanowienia.