Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu A.N. od postanowienia starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 lipca 2017 r. o odmawiającego przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi J.N. i A.N. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postepowania postanawia: utrzymać zaskarżone postanowienie w mocy.
Wyrokiem z dnia 22 kwietnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J.N. i A.N. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w odmowy wznowienia postępowania.
W dniu [...] czerwca 2017 r. do Sądu wpłynął wniosek skarżących o przyznanie im w sprawie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika, w którym poza przedstawienie swojej sytuacji materialnej, wskazywali na zamiar wywiedzenia od wskazanego na wstępie wyroku skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Z podanych przez nich informacji wynikało, że prowadzą wspólnie dwuosobowe gospodarstwo domowe, a ich łączny miesięczny dochód wynosi ok. [...]. Jego źródłem są zaś: prac zawodowa, wynajem mieszkania oraz członkostwo w radzie nadzorczej spółki prawa handlowego. Posiadają zgromadzone oszczędności pieniężne w wysokości ok. [...], a także papiery wartościowe i inne prawa majątkowe o wartości ok. [...]. Nadto cztery samochody osobowe marki: [...]. Są również właścicielami: domu mieszkalnego o powierzchni [...] o szacownej wartości [...]; budynku mieszkalnego o powierzchni [...] o wartości [...] oraz mieszkania o powierzchni [...], wartości [...]. Ich miesięczne zobowiązania stałe wynoszą z kolei ok. [...].
W tym stanie rzecz postanowieniem z dnia 4 lipca 2017 r., starszy referendarz sądowy odmówił J.N. i A.N. przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie oceniając, że ich sytuacja materialna nie jest na tyle trudna, by nie byli w stanie z uzyskiwanego dochodu ponieść należnych w sprawie kosztów jak też wydatków związanych z ustanowieniem profesjonalnego pełnomocnika z wyboru. Zaznaczał przy tym, iż dotychczas wnioskodawcy nie mieli problemu z ponoszeniem kosztów sądowych w sprawie, a na obecnym etapie obejmują one jedynie opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem w wysokości 100 zł oraz wpis sądowy od ewentualnie wniesionej skargi kasacyjnej wynoszący również 100 zł.
Zwracał jednocześnie uwagę, iż instytucja prawa pomocy, ze względu na jej wyjątkowy charakter może mieć zastosowanie tylko wobec takich osób, które znajdują się w bardzo trudnej sytuacji materialnej, w szczególności - osób rzeczywiście ubogich, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia, bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspokajają tylko podstawowe potrzeby życiowe. Skarżący zaś w ocenie starszego referendarza sądowego do takich osób nie należą. Posiadają bowiem stały, znaczny dochód miesięczny oraz zgromadzony majątek w postaci nieruchomości, samochodów, środków pieniężnych oraz papierów wartościowych i innych praw majątkowych.
Na powyższe postanowienie A. N. wniósł sprzeciw , w którym podnosił argumenty o wieloletniej pracy i płaceniu wysokich podatków. W związku z czym uważa, iż skoro polskie prawo przewiduje możliwość przyznania obywatelom bezpłatnej (na koszt budżetu państwa) pomocy prawnej, to powinien on ją otrzymać.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje: