Wniosek w przedmiocie nabycia przez powiat z mocy prawa własności nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Lenart po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. M. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego oraz nadesłania odpisów skargi poświadczonych za zgodność z oryginałem w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie nabycia przez powiat z mocy prawa własności nieruchomości postanawia: odmówić przywrócenia terminu.

Uzasadnienie strona 1/2

Pismem z dnia 12 stycznia 2011 r. T. M. wniósł skargę na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie nabycia przez powiat z mocy prawa własności nieruchomości

Zarządzeniami z dnia 25 stycznia 2011 r. skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu od skargi oraz nadesłania 3 odpisów skargi poświadczonych za zgodność z oryginałem. Zarządzenia te zostały doręczone skarżącemu w dniu 2 lutego 2011 r., co wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru (k - 21 akt sadowych).

Pismem z dnia 11 lutego 2011 r. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wykonania zarządzenia sądu o uiszczeniu wpisu sądowego i przedłożeniu trzech odpisów skargi.

W uzasadnieniu wniosku stwierdził, że w dniach od 1 do 10 lutego 2011 r. chorował na ostre zapalenie płuc. Ponadto dodał, że wniosek ten jest tym bardziej uzasadniony, ponieważ odnalazł dowód zwracania się w 1999 r. do Powiatowego Zarządu Dróg Miejskich w J. o wykup gruntu będącego przedmiotem sprawy. Fakt ten powoduje, że zaskarżona decyzja i poprzedzające ją orzeczenie organu pierwszej instancji mogą być dotknięte wadą nieważności. Do niniejszego wniosku T. M. dołączył dowód uiszczenia wpisu sądowego w kwocie 200 zł, a także zaświadczenie lekarskie, w którym stwierdzono, że skarżący w dniach od "1 do 10 lutego 2011 r. był chory z powodu zapalenia dróg oddechowych".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

W świetle postanowień zawartych w art. 86 i 87 ustawy z 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy Sąd na jej wniosek przywróci termin, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: 1) strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu; 2) wniosek ten zostanie wniesiony w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu; 3) jednocześnie z wniesieniem wniosku zostanie dopełniona czynność, dla której określony był termin 4) we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu; 5) uchybienie terminowi powoduje powstanie ujemnych dla strony skutków w zakresie postępowania sądowego (art. 86 § 2 p.p.s.a.).

Natomiast zgodnie z art. 88 tej ustawy spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.

W niniejszej sprawie skarżący wniósł wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez uiszczenie wpisu do skargi oraz nadesłanie 3 odpisów skargi. Do skargi dołączył dowód uiszczenia wpisu od skargi.

Zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie skarżący nie uprawdopodobnił, że uchybił terminowi do uiszczenia wpisu sądowego i nadesłania odpisów skargi na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2010 r. bez swojej winy.

Kryterium braku winy, jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Zarówno w nauce postępowania administracyjnego (np. M. Jaśkowska, A. Wróbel, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Zakamycze 2000, s. 368-370), jak i postępowania cywilnego panuje zgodność, że oceniając wystąpienie tej przesłanki sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy - T. Ereciński, J. Gudowski, M. Jędrzejewska, Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego, Część pierwsza, postępowanie rozpoznawcze, t. 1, Warszawa 2003, s. 362. Stanowisko to zostało zaakceptowane w orzecznictwie NSA.

Strona 1/2