Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Sędzia WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata M. N. o przyznanie wynagrodzenia za udzieloną pomoc prawną z urzędu w sprawie ze skargi C. P. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] czerwca 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty p o s t a n a w i a przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata M. N. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 442,80 (czterysta czterdzieści dwa osiemdziesiąt) złotych, w tym tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 82,80 (osiemdziesiąt dwa osiemdziesiąt) złotych.
Adwokat M. N. została wyznaczona pełnomocnikiem z urzędu dla C. P. (por. postanowienie referendarza sądowego z dnia 6 kwietnia 2011 r.) W następstwie powyższego wyznaczony pełnomocnik skierował do Sądu wniosek o zasądzenie na jego rzecz kosztów nieopłaconej pomocy prawnej (k - 108) oświadczając, że koszty działania pełnomocnika nie zostały w żadnej części przez nikogo pokryte. We wniosku tym adwokat M. N. wyjaśniła, że żąda zasądzenia kosztów według czterokrotnej stawki minimalnej określonej stosownie do § 2 i § 18 w związku z § 6 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r., uzasadnieniem wniosku o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej według czterokrotnej stawki minimalnej jest stopień zawiłości sprawy, obszerność akt oraz złożoność problematyki spraw zabużan, jak również ciężka współpraca ze skarżącym. Dodała również, że sporządzenie szczegółowej opinii prawnej wiązało się z dużym nakładem jej pracy wynikającej z analizy regulacji prawnych oraz orzecznictwa. Na samo czytanie akt poświęciła dwa dni.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 12 lipca 2011 r. postanowiono przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata M. N. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.
Od powyższego postanowienia adwokat M. N., pismem z dnia 25 lipca 2011 r. wniosła środek zaskarżenia. W uzasadnieniu wskazała, że wynagrodzenie pełnomocnika w przedmiotowej sprawie powinno zależeć od wartości przedmiotu sprawy. Skarżąca wskazała, że jej wynagrodzenie powinno być ustalone w oparciu o § 6 pkt 7 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.). Nadto pełnomocnik wskazała, że stosownie do § 18 ust. 1 pkt 2b cytowanego rozporządzenia wynagrodzenie jej powinno wynosić 75 % kwoty 7.200 zł, czyli 5.400 zł. Nadto wskazała, że ze względu na duży nakład czasu pracy, zawiłość sprawy oraz ciężką współpracę z mocodawcą uzasadnione jej zdaniem jest podwyższenie w/w wynagrodzenia do czterokrotnej stawki minimalnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Rozpoznając wniosek na wstępie stwierdzić należy, iż stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, a także stawki minimalne opłat za czynności adwokackie określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).