Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Przemysław Żmich po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2008 r., nr [...] w przedmiocie świadczeń rodzinnych postanawia: odrzucić skargę.
B. J. w dniu 23 kwietnia 2008 r. wniosła za pośrednictwem poczty skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2008 r., nr [...] w przedmiocie świadczeń rodzinnych.
Jak wynika ze znajdującego się w aktach sprawy potwierdzenia odbioru decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2008 r. została doręczona B. J. za pośrednictwem matki B. M. w dniu 21 marca 2008 r., która podjęła się oddania przesyłki adresatowi.
Zgodnie z art. 53 § 1 w związku z art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie jest przedmiotem skargi, w terminie trzydziestu dni, liczonym od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Przy obliczaniu terminu nie uwzględnia się dnia, w którym nastąpiło zdarzenie, od którego należy liczyć termin, tj. dnia odbioru zaskarżonej decyzji (art. 83 § 1 powołanej wyżej ustawy w związku z art. 111 § 2 Kodeksu cywilnego). Jeżeli natomiast ostatnim dniem terminu jest sobota lub dzień ustawowo wolny od pracy (niedziela, święto państwowe), to koniec terminu przypada na następny dzień wolny po którymś z tych dni (art. 83 § 2 powołanej wyżej ustawy).
Z akt sprawy wynika natomiast, że termin do wniesienia skargi do Sądu upłynął w stosunku do strony w dniu 21 kwietnia 2008 r. Zaskarżone rozstrzygnięcie zostało bowiem skutecznie doręczone skarżącej w dniu 21 marca 2008 r., skarga zaś nadana za pośrednictwem poczty w dniu 23 kwietnia 2008 r. (dwa dni po terminie).
Wobec tego, że skarga została wniesiona z uchybieniem terminu, określonego w art. 53 § 1 powołanej wyżej ustawy, to Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 wskazanej wyżej ustawy, miał obowiązek ją odrzucić.