Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący sędzia WSA Jolanta Dargas po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z.K. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W dniu 2 kwietnia 2013 r. Z.K., działająca przez pełnomocnika radcę prawnego M.F. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość. Jednocześnie z ww. skargą Z.K. złożyła wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, że przed wydaniem zaskarżonej decyzji ustanowiła pełnomocnika zawodowego w osobie radcy prawnego M.F.. Pismem z dnia 15 lutego 2013 r. powiadomiła o tym fakcie organ. Pismo to dotarło do organu niestety już po wydaniu zaskarżonej decyzji. Skarżąca będąc przekonaną o obowiązku doręczenia pisma procesowego pełnomocnikowi odebrała kierowaną do niej decyzję nie odnotowując jednak daty jej przyjęcia. Skarżąca wskazała, że decyzję odebrała prawdopodobnie 1 marca 2013 r. i przekazała ją pełnomocnikowi w dniu 4 marca 2013 r.
Skarżąca wskazała również, że organ pismem z dnia 5 marca 2013 r. poinformował jej pełnomocnika o wydanej w sprawie decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 270 ) - dalej ppsa, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 ppsa). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 powołanej ustawy).
W pierwszej kolejności wskazać należy zatem, że wniosek o przywrócenie terminu wnosi się w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny jego uchybienia, uprawdopodabniając okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Fakt spóźnienia musi więc wyraźnie wynikać z treści wniosku, gdyż sąd nie ma prawa domniemywać, że strona uchybiła terminowi w tej, czy innej dacie. Jeżeli z okoliczności faktycznych sprawy nie da się jednoznacznie ustalić, czy termin określony w art. 87 § 1 ustawy został zachowany, sąd ma obowiązek wydać rozstrzygnięcie merytoryczne w przedmiocie uchybienia terminu na podstawie art. 86 § 1 ppsa. Ponieważ skarżąca nie wskazała, kiedy ustała przyczyna uchybienia terminu i nie można też tej daty ustalić na podstawie wniosku o przywrócenie terminu - wniosek niniejszy należało rozpoznać merytorycznie.
Przechodząc do analizy kryterium uprawdopodobnienia braku winy przez wnioskującą należy stwierdzić, że spełnienie powyższego kryterium polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przywrócenie terminu nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Ponadto w orzecznictwie podkreśla się, że brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Wskazuje się przy tym, że przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wtedy, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu.