Skarga K. S. na decyzję SKO w W. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w opłacie uzdrowiskowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu strony skarżącej od postanowienia referendarza sądowego z dnia 21 września 2018 r. o przyznaniu prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego oraz odmowie przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] listopada 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w opłacie uzdrowiskowej postanawia: odrzucić sprzeciw.

Uzasadnienie

Skarżąca K. S. (dalej również jako: strona skarżąca) złożyła skargę na opisaną w sentencji decyzję.

Postanowieniem z dnia 21 września 2018 r. referendarz sądowy postanowił o przyznaniu prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego oraz odmowie przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie. Przesyłka sądowa, zawierająca przedmiotowe postanowienie, opatrzona numerem nadawczym: [...], po dwukrotnym awizowaniu w dniach: 10 października 2018 r. oraz 18 października 2018 r., została wydana adresatowi w placówce pocztowej w dniu 25 października 2018 r. (datę drugiego awiza Sąd ustalił na podstawie informacji z http://emonitoring.poczta-polska.pl).

Pismem z dnia 31 października 2018 r., nadanym w placówce operatora pocztowego w dniu 2 listopada 2018 r., strona skarżąca wniosła sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Sprzeciw podlega odrzuceniu.

Stosownie do art. 259 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, dalej: p.p.s.a.) od zarządzeń i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8 p.p.s.a., strona albo adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy mogą wnieść do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego sprzeciw w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia zarządzenia lub postanowienia. W myśl zaś art. 259 § 2 p.p.s.a. sprzeciw wniesiony po terminie oraz sprzeciw, którego braki formalne nie zostały uzupełnione, a także sprzeciw wniesiony przez adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego, niezawierający uzasadnienia, sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.

Wskazać w tej materii należy, że zgodnie z art. 73 p.p.s.a., regulującego zasady doręczania pism w postępowaniu sądowoadministracyjnym, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w art. 65 - 72, pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia określonego w § 2 (§ 1). Zawiadomienie o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe (§ 2). W przypadku niepodjęcia pisma w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy (§ 3). Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1 (§ 4).

Mając na uwadze reguły doręczania pism w postępowaniu sądowoadminstracyjnym, określone wskazanym powyżej przepisem, przyjąć należy, że dla przyjęcia skutku doręczenia, bez znaczenia pozostaje data faktycznego odebrania przesyłki sądowej przez adresata, która została dwukrotnie awizowana. Późniejsze wydanie pisma, tj. po upływie czternastodniowego terminu, podczas którego przesyłka oczekiwała na jej odebranie przez adresata, nie może być bowiem uznawane za doręczenie w znaczeniu prawnym, gdyż przepisy prawne regulujące tryb doręczeń, skutki prawne łączą z doręczeniem w przepisanej formie, a nie tylko z faktycznym otrzymaniem pisma przez adresata (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 września 2016 r. sygn. akt I FZ 223/16, CBOSA). Odbiór przesyłki przez adresata po upływie czternastu dni od daty jej złożenia w urzędzie pocztowym jest bowiem czynnością organizacyjno-techniczną, nie mającą znaczenia dla zaistnienia skutku w postaci doręczenia, uzależnionego wyłącznie od spełnienia warunku przewidzianego w ustawie - upływ ostatniego dnia okresu (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lutego 2018 r. sygn. akt II FZ 838/17, CBOSA)

W okolicznościach faktycznych sprawy nie ulega wątpliwości, że wymóg dwukrotnego awizowania omawianej przesyłki sądowej, został spełniony. Przyjąć zatem należało, że skutek doręczenia wedle powyższych reguł, nastąpił w dniu 24 października 2018 r., a nie w dniu 25 października 2018 r. kiedy to wydano adresatowi przesyłkę w placówce pocztowej. Wobec tego siedmiodniowy termin do wniesienia sprzeciwu od zarządzenia referendarza sądowego rozpoczął swój bieg w dniu 25 października 2018 r. i upłynął z dniem 31 października 2018 r. Tymczasem, strona skarżąca sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego nadała w placówce pocztowej w dniu 2 listopada 2018 r., co oznacza, że dokonała tej czynności po upływie wyznaczonego terminu.

W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, działając na podstawie art. 259 § 2 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.

Strona 1/1