Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anetta Chołuj po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia "A" sp. z o.o. z/s w M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 7 grudnia 2015 r., I SA/Wr 464/13, o umorzeniu postępowania w zakresie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi "A" sp. z o.o. z/s w M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego postanawia: odrzucić zażalenie.
W dniu 7 grudnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowił umorzyć postępowanie w zakresie wniosku skarżącej spółki o zwolnienie od kosztów sądowych (pkt I postanowienia) oraz odrzucić zażalenie spółki (pkt II postanowienia).
Przesyłka listowa zawierająca postanowienie Sądu z 7 grudnia 2015 r. została - po awizowaniu - odebrana przez pełnomocnika strony w dniu 15 stycznia 2016 r. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że pierwsze awizowanie przesyłki nastąpiło 29 grudnia 2015 r.
Pismami z 22 stycznia 2016 r. pełnomocnik spółki wniósł dwa osobne zażalenia. Jedno zażalenie na pkt I postanowienia Sądu z 7 grudnia 2015 r. oraz drugie na pkt II tegoż postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie podlegało odrzuceniu.
Zgodnie zatem z art. 194 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) zażalenie wnosi się w terminie siedmiu dni od doręczenia kwestionowanego postanowienia. Z kolei art. 73 p.p.s.a. stanowi, że w razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w art. 65-72 cytowanej ustawy, pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia, które umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe. W przypadku niepodjęcia pisma w powyższym terminie, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy. Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia czternastodniowego okresu, liczonego od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej bądź w urzędzie gminy.
Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki listowej zawierającej zaskarżone postanowienie wynika, że przesyłka została doręczona pełnomocnikowi spółki w dniu 15 stycznia 2016 r. Niemniej jednak, mając na uwadze przytoczoną wyżej regulację, należy stwierdzić, że skoro przesyłka ta została awizowana po raz pierwszy w dniu 29 grudnia 2015 r., to doręczenie - zgodnie z regułą zawartą w art. 73 p.p.s.a. - nastąpiło już wcześniej, tj. z dniem 12 stycznia 2016 r. Termin bowiem do odebrania tej przesyłki biegł od daty pierwszego awizowania przez kolejnych 14 dni. W orzecznictwie utrwalony jest bowiem pogląd, że jeśli strona nie odbierze przesyłki w ciągu 14 dni od dnia dostarczenia pierwszego awiza, należy uznać, że została ona doręczona prawidłowo (por. wyrok NSA z 23 października 2012 r., I FSK 1640/11, CBOSA). Okoliczność zaś, że adresatowi wydano przesyłkę w terminie późniejszym nie ma żadnego znaczenia dla liczenia terminu według wskazanego powyżej art. 73 p.p.s.a. (zob. postanowienia NSA: z 7 grudnia 2010 r., II FZ 541/10, II FZ 542/10, a także z 28 maja 2013 r., II FZ 248/13, wszystkie w CBOSA). Odbiór przesyłki przez adresata po upływie 14 dni od daty jej złożenia w urzędzie pocztowym jest bowiem czynnością organizacyjno-techniczną, niemająca znaczenia dla zaistnienia skutku w postaci doręczenia, uzależnionego wyłącznie od spełnienia warunku przewidzianego w ustawie - upływ ostatniego dnia okresu (por. wyrok WSA w Łodzi z 18 września 2009 r., I SA/Łd 609/09, wyrok NSA z 18 sierpnia 2011 r., II FSK 613/10, wszystkie w CBOSA).
Wobec powyższego należy stwierdzić, że siedmiodniowy termin na wniesienie zażalenia upłynął z dniem 19 stycznia 2016 r. Pełnomocnik wniósł zażalenie dopiero 22 stycznia 2016 r., a zatem już po upływie terminu do dokonania czynności procesowej. Nie ulega zatem wątpliwości, że w sprawie uchybiono terminowi z art. 194 § 2 p.p.s.a. Stosownie natomiast do treści art. 178 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny zobowiązany jest odrzucić na posiedzeniu niejawnym zażalenie wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne, jak również zażalenie, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Z tych względów Sąd, na podstawie art. 178 w zw. z art. 194 § 2 i art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.