Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Chaciński po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu W. S. od zarządzenia starszego referendarza sądowego z dnia 23 maja 2017 r., sygn. akt I SAB/Wa 316/17 w sprawie ze skargi W. S. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie przekazania gruntu w użytkowanie wieczyste postanawia utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
Zarządzeniem z dnia 23 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Wa 316/17 starszy referendarz sądowy pozostawił bez rozpoznania wniosek W. S. o przyznanie prawa pomocy wskazując, że skarżący - mimo stosownego wezwania - nie nadesłał wypełnionego urzędowego formularza PPF o przyznanie prawa pomocy.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało doręczone skarżącemu w dniu 2 czerwca 2017 r.
W dniu [...] czerwca 2017 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżący złożył sprzeciw od powyższego zarządzenia.
W złożonym sprzeciwie opisał swoją obecną sytuację materialną, przedmiot postępowania przed sądem, sposób prowadzenia sprawy przed organami administracji i wskazał, że proces regulacji administracyjnej trwa już 9 lat.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 259 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2016 r. poz. 718 ze zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", od zarządzeń i postanowień w przedmiocie prawa pomocy strona albo adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy mogą wnieść do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego sprzeciw w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia zarządzenia lub postanowienia.
Rozpatrując sprzeciw od zarządzenia lub postanowienia sąd, zgodnie z art. 260 § 1 P.p.s.a., wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność. Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu (art. 260 § 2).
Dokonując kontroli zaskarżonego rozstrzygnięcia stwierdzić trzeba, że słusznie starszy referendarz sądowy uznał, iż w sprawie zaistniały przesłanki z art. 257 P.p.s.a., zgodnie z którym wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym formularzu lub którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie, pozostawia się bez rozpoznania.
Oczywiste bowiem jest, że skarżący w zakreślonym przez Sąd terminie nie uzupełnił braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy - nie nadesłał bowiem wypełnionego w całości urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy. W dniu [...] maja 2017 r. wpłynęła bowiem do Sądu jedynie pierwsza, wypełniona strona wskazanego formularza.
W tej sytuacji wiosek należało pozostawić zatem bez rozpoznania. Zarządzenie z dnia 23 maja 2017 r. jest więc prawidłowe i brak jest podstaw do jego zmiany.
Przy czym powyższe rozstrzygnięcie nie zmienia faktu, że skarżący może wnieść do Sądu wypełniony prawidłowo formularz o przyznanie prawa pomocy, który będzie podlegał wówczas merytorycznemu rozpoznaniu.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na mocy art. 260 § 1 P.p.s.a. postanowił jak w sentencji.