Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA (del.) Teresa Randak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. G. - K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 18 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Lu 651/11 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi B. G. - K. na uchwałę Rady Miasta C. z dnia 16 czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie opłaty targowej postanawia oddalić skargę kasacyjną.
1. Postanowieniem z dnia 18 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sad Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę B. G. - K. na uchwałę Rady Miasta C. z dnia 16 czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie opłaty targowej. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że skarżąca wezwała do usunięcia naruszenia prawa Radę Miasta C. 30 czerwca 2011 r. i od tej daty rozpoczął bieg sześćdziesięciodniowy termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, w przypadku nieudzielania odpowiedzi na wezwanie przez organ. Termin ten upłynął z dniem 29 sierpnia 2011 r.
2. Skarżąca, pismem z dnia 22 września 2011 r. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.
3. Sąd I instancji przyjął, że skarga została złożona po upływie sześćdziesięciodniowego terminu do jej złożenia i na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) dalej p.p.s.a. - skargę odrzucił. Jak podniósł Sąd I instancji, Rada Miasta C. podjęła co prawda uchwałę w dniu 25 sierpnia 2011 r. o nieuwzględnieniu wezwania, jednak została ona doręczona stronie skarżącej w dniu 30 sierpnia 2011 r., a więc po upływie sześćdziesięciodniowego terminu, o którym mowa w art. 53 § 2 p.p.s.a. Udzielenie odpowiedzi po upływie sześćdziesięciodniowego terminu nie uruchamia trzydziestodniowego terminu do wniesienia skargi. Organ, do którego prawidłowo skierowano wezwanie do usunięcia naruszenia prawa ma sześćdziesiąt dni na udzielenie na nie odpowiedzi i tego terminu nie można przedłużać.
4. W skardze kasacyjnej na postanowienie z dnia 18 kwietnia 2013 r. skarżąca zarzuciła
a) naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy tj.:
- art. 58 § 1 pkt 2 w zw. z art. 53 p.p.s.a. poprzez ich zastosowanie w oparciu o błędne uznanie Sądu, że Rada Miasta C. nie udzieliła w terminie odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa;
- art. 53 § 2 p.p.s.a. w zw. z art. 102 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. Nr 142, poz. 1091 z 2001 r. z późn. zm.) - dalej określaną zamiennie skrótem "u.s.g." poprzez ich błędną wykładnię, a w konsekwencji ich niewłaściwe zastosowanie prowadzące do przyjęcia przez Sąd, że skarga wniesiona w oparciu o przepisy ustawy o samorządzie gminnym, jest przypadkiem, o którym mowa w art. 53 § 2 p.p.s.a., pomimo wyłączenia stosowania do wezwań z tej ustawy przepisów art. 52 § 3 i 4 p.p.s.a.
b. prawa materialnego tj. art. 53 § 2 p.p.s.a. w zw. z art. 101 ust. 1 i 3 u.s.g. w zw. z art. 35 i 57 § 7 kpa poprzez ich błędną wykładnię, polegającą na ustaleniu, że z ich treści nie wynika jednolity termin do załatwiania wezwania do usunięcia do naruszenia prawa, a w konsekwencji stwierdzeniu, że skarżąca oczekując na odpowiedź od organu nie dochowała terminu do złożenia skargi.
Przytaczając powyższe podstawy kasacyjne skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Lublinie oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.