Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jacek Brolik po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J.R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 14 września 2016 r., sygn. akt I SAB/Lu 6/16 w sprawie ze skargi J. R. na bezczynność Wójta Gminy Stoczek Łukowski w przedmiocie nieterminowego rozpatrzenia wniosku o umorzenie zaległości w opłacie za gospodarowanie odpadami komunalnymi postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 14 września 2016 r. w sprawie sygn. akt I SAB/Lu 6/16 ze skargi J.R. (dalej: "Skarżący") na bezczynność Wójta Gminy Stoczek Łukowski (dalej: "Wójt") w przedmiocie nieterminowego rozpatrzenia wniosku o umorzenie zaległości w opłacie za gospodarowanie odpadami komunalnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że w dniu 1 lutego 2016 r. Skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Wójta dotyczącą niezałatwienia w terminie sprawy z jego wniosku o umorzenie zaległości podatkowych w opłacie za gospodarowanie odpadami komunalnymi za okres od lipca 2013 r. do sierpnia 2014 r. Wcześniej, w dniu 15 grudnia 2015 r., złożył w tym przedmiocie ponaglenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białej Podlaskiej. Postanowieniem z dnia 12 stycznia 2016 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białej Podlaskiej uznało ponaglenie to za nieuzasadnione. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie przywołując art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718, dalej: "P.p.s.a.") wyjaśnił, że skarga na bezczynność przysługuje stronie, w stosunku do której, pomimo upłynięcia ustawowych terminów, w ogóle nie wydano rozstrzygnięcia w określonej przepisami formie. W rozpoznawanej sprawie Wójt w dniu 25 listopada 2015 r. wydał decyzję o odmowie umorzenia zaległości w opłacie za gospodarowanie odpadami komunalnymi, którą doręczył skarżącemu skutecznie w dniu 30 listopada 2015 r., zatem zarówno ponaglenie z dnia 15 grudnia 2015 r., jak i wniesiona później do Sądu skarga, złożone zostały po wydaniu i doręczeniu stronie w dniu 30 listopada 2015 r. rozstrzygnięcia przez organ podatkowy, czyli w czasie, w którym organ pierwszej instancji już sprawę rozstrzygnął. W tej sytuacji, nie można mówić o bezczynności organu, w znaczeniu, o którym mowa w art. 139 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) w związku z art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił Skargę jako niedopuszczalną, na zasadzie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a.
W skardze kasacyjnej pełnomocnik Skarżącego zaskarżył w całości powyższe postanowienie zarzucając mu:
1) na podstawie art.174 pkt 2 p.p.s.a. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:
1) art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a. w zw. z art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. w zw. z art. 52 § 3 tej ustawy poprzez odrzucenie skargi z uwagi na okoliczność, że nie można mówić o bezczynności organu, o którym mowa w art. 139 O.p. ponieważ wydano rozstrzygnięcie w określonej przepisami formie - pomimo upłynięcia ustawowych terminów.
Wskazując na powyższe zarzuty wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz o zasądzenie zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.