Dnia 28 lutego 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Jerzy Płusa po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia Z.K. i H.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Kielcach z dnia 14 grudnia 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 366/17 w zakresie ściągnięcia nieuiszczonej opłaty kancelaryjnej w sprawie ze skargi Z.K. i H.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia 16 maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 grudnia 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 366/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach postanowił ściągnąć solidarnie od Z.K. i H.K. (dalej jako "Skarżący") na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem nieuiszczonej opłaty kancelaryjnej.
Przedstawiając w uzasadnieniu postanowienia stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że wyrokiem z dnia 31 sierpnia 2017 r. tut. Sąd oddalił skargę Skarżących na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia 16 maja 2017 r. w przedmiocie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.
Skarżący złożyli wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku i doręczenie go wraz z uzasadnieniem. Zarządzeniem z dnia 7 września 2017 r. starszy referendarz sądowy wezwał Skarżących do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w kwocie 100 zł za doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem. Skarżący nie uiścili opłaty, w związku z czym referendarz zarządził jej ściągnięcie od Skarżących.
Skarżący złożyli sprzeciw od zarządzenia starszego referendarza sądowego z dnia 29 listopada 2017 r. Podnieśli w nim, że po niekorzystnym dla nich wyroku złożyli wniosek o sporządzenie uzasadnienia, ale po namyśle stwierdzili, że jest to bezcelowe i zrezygnowali z jego opłacenia. Pomimo braku wpłaty, uzasadnienie sporządzono i przesłano, narażając ich na dodatkowe koszty. Skarżący wnieśli o oddalenie żądania wskazując, że nie stać ich na tę opłatę.
Wobec stanowiska Skarżących, Sąd zwrócił uwagę, że w żaden sposób nie wyrazili oni, iż cofają wniosek o sporządzenie uzasadnienia. Podkreślił, że Sąd nie może domniemywać, iż fakt nieuiszczenia opłaty oznacza, że strona zrezygnowała z wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Innymi słowy, skoro Skarżący złożyli wniosek o sporządzenia uzasadnienia wyroku, nie powiadomili Sądu o cofnięciu tego wniosku, a odpis wyroku wraz z uzasadnieniem został im doręczony, to brak jest podstaw do zwolnienia ich z obowiązku uiszczenia opłaty w wysokości 100 zł.
Skarżący zaskarżyli powyższe postanowienie Sądu w całości, podtrzymując swoją dotychczasową argumentację.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu.
Zgodnie z art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Kosztami postępowania są, m.in. opłaty sądowe wymienione w art. 212 § 1 P.p.s.a., a zatem wpis oraz opłata kancelaryjna.
Jak prawidłowo wskazał Sąd pierwszej instancji, na mocy art. 234 § 2 P.p.s.a. opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, doręczonego na skutek żądania zgłoszonego w terminie siedmiodniowym od ogłoszenia orzeczenia, pobiera się przy zgłoszeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia i jego doręczenie. Jeżeli opłata nie została uiszczona, przewodniczący zarządza ściągnięcie jej od strony, która złożyła wniosek, po uprzednim wezwaniu strony do jej uiszczenia. Przepis ten wyłącza stosowanie art. 220 P.p.s.a., który zakazuje sądowi podejmowanie jakichkolwiek czynności na skutek pisma, które nie zostało należycie opłacone, a także przewiduje obowiązek pozostawienia takiego pisma bez rozpoznania. Analizowany przepis jest więc przejawem ochrony prawa do sądu, wyrażonego w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, bowiem na jego podstawie należy stronie doręczyć odpis wyroku z uzasadnieniem bez względu na to, czy opłata kancelaryjna została uiszczona. Niemniej jednak doręczenie odpisu wyroku stronie oznacza, że powstaje po jej stronie obowiązek uiszczenia opłaty.
Z akt rozpoznawanej sprawy wynika, że po oddaleniu skargi Skarżący złożyli wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku i jego doręczenie. Skarżący nie byli zwolnieni od kosztów sadowych, zatem wezwano ich solidarnie do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w kwocie 100 zł, stosowanie do § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych (Dz. U. Nr 221, poz. 2192). Pomimo otrzymania wyroku z uzasadnieniem i pomimo prawidłowego wezwania do uiszczenia opłaty, Skarżący nie uiścili jej. W konsekwencji obowiązkiem Sądu pierwszej instancji było zarządzenie ściągnięcia tej opłaty od Skarżących.
W zaskarżonym postanowieniu zasadnie stwierdzono też, że podnoszone przez Skarżących okoliczności dotyczące ich trudnej sytuacji materialnej, na obecnym etapie postępowania nie mogły odnieść skutku w postaci zwolnienia ich z obowiązku uiszczenia opłaty kancelaryjnej.
W tym stanie sprawy Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.