II FZ 1117/13 P O S T A N O WI E N I E Dnia 28 listopada 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Jerzy Płusa po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia S.J. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 12 września 2013 r., sygn. akt I SA/Lu 1026/13 wzywające do uiszczenia wpisu sądowego w sprawie ze skargi S.J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 22 lipca 2013 r., nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2013 r. postanawia oddalić zażalenie.
1. Zarządzeniem z dnia 12 września 2013 r., sygn. akt I SA/Lu 1026/13 Przewodniczący Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na podstawie art. 220 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", wezwał S.J. (dalej jako "Skarżący") do uiszczenia wpisu sądowego od skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 22 lipca 2013 r., w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2013 r., w kwocie 500 zł, stosownie do § 2 ust. 3 pkt 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193, z późn. zm.) - powoływanego dalej jako "rozporządzenie".
2. Skarżący złożył zażalenie na powyższe zarządzenie wzywające do uiszczenia wpisu sądowego. W zażaleniu nie podniósł żadnych zarzutów dotyczących zaskarżonego zarządzenia i nie zakwestionował prawidłowości ustalenia tego wpisu. Z uzasadnienia wynika natomiast, iż Skarżący kwestionuje wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi, z uwagi na trudną sytuację materialną.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
3. Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Zaskarżone zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie odpowiada prawu.
4. Z treści art. 230 § 1 i § 2 P.p.s.a. wynika, że od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Do pism wszczynających postępowanie należy skarga. Stosownie zaś do treści art. 220 § 1 P.p.s.a., sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W przypadku braku opłaty przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. Skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd (§ 3).
5. Przedmiotem zaskarżenia w sprawie jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2013 r. uchylająca decyzję organu podatkowego pierwszej instancji i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ.
Sprawa ta nie została zaliczona do kategorii spraw, w których nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Oznacza to, że na Skarżącym ciąży obowiązek uiszczenia wpisu sądowego od skargi wniesionej w sprawie. Skoro zatem Skarżący jest zobowiązany do uiszczenia wpisu, to konieczne stało się ustalenie jego wysokości. Sąd pierwszej instancji prawidłowo ustalił, że wpis to 500 zł, zgodnie z § 2 ust. 3 pkt 12 rozporządzenia.
Podsumowując zażalenie nie jest zasadne, bowiem zarządzenie o wezwaniu Skarżącego do uiszczenia wpisu odpowiada prawu. Wskazano w nim podstawę prawną, prawidłową wysokość należnej opłaty, rygor na wypadek jej nieuiszczenia w siedmiodniowym terminie.
6. Należy wyjaśnić Skarżącemu, że zażalenie na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału o wezwaniu do uiszczenia wpisu nie może doprowadzić do zwolnienia go z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania. Przewodniczący Wydziału nie jest bowiem władny, by decydować o tym, czy strona w sprawie musi ponosić koszty, czy też nie. Obowiązek ponoszenia kosztów postępowania w sprawach sądowoadministracyjnych wynika z art. 199 P.p.s.a., a zwolnienie od kosztów sądowych z uwagi na trudną sytuację życiową może nastąpić wyłącznie w trybie przepisów art. 243 i następnych P.p.s.a. na wniosek strony (prawo pomocy).
7. Powyższe powoduje, że zażalenie jako bezzasadne należało w oparciu o art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a. oddalić.