Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, , , po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 października 2013 r. sygn. akt II SA/Kr 869/13 w sprawie ze skargi M. L. na decyzję Rady Gminy M. z dnia 8 marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie skargi na uchwałę rady gminy w sprawie opłat za odbiór odpadów komunalnych postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt II SA/Kr 869/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił zmiany postanowienia z dnia 12 lipca 2013 r., którym zwolnił M. L. (dalej: strona, skarżąca) od kosztów sądowych i oddalił wniosek skarżącej o ustanowienie adwokata. W uzasadnieniu Sąd podał, że od czasu wydania poprzedniego postanowienia w przedmiocie prawa pomocy nie doszło do takiej zmiany okoliczności sprawy, która uzasadniałaby przyznanie skarżącej prawa pomocy w szerszym niż poprzednio zakresie. Jedyną nową okolicznością podniesioną przez skarżącą w sprzeciwie od postanowienia z dnia 30 sierpnia 2013 r. jest (niepotwierdzony żadnym dokumentem) fakt wystawienia w sierpniu tytułu egzekucyjnego przez Urząd Miasta K. i wyegzekwowania w ten sposób kwoty 351,19 zł. Jednakże w postanowieniu z dnia 12 lipca 2013 r. uwzględniono dowody w postaci dwóch upomnień z dnia 11 marca i 25 kwietnia 2013 r. dotyczących obowiązku wypłacenia zobowiązania z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności lokali użytkowych w kwocie 326,76 zł i 2.238,78 zł. Z upomnień tych wynika, że skarżąca nie wykonuje dobrowolnie zobowiązania do zapłaty długu z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego we własność już od stycznia 2013 r. Prowadzenie egzekucji tych świadczy o dalszym nieuregulowaniu wymienionych należności, nie daje jednak podstaw do stwierdzenia, że sytuacja majątkowa skarżącej pogorszyła się, a jej pasywa się powiększyły.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżąca nie zgodziła się z Sądem I instancji, wskazując na swoją dramatyczną sytuację materialną. Strona podała, że na zakup żywności i środków czystości dla siebie, psa i 2 kotów może miesięcznie wydać jedynie 150 zł.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuję:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 2).
W sprawie, w której wydano postanowienie w przedmiocie prawa pomocy kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy należy traktować jako wniosek o zmianę tego postanowienia na podstawie art. 165 p.p.s.a.
W myśl art. 165 p.p.s.a. postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne.
Przez pojęcie "zmiany okoliczności sprawy" w rozumieniu art. 165 p.p.s.a. należy rozumieć wszelkie zmiany występujące zarówno w okolicznościach faktycznych sprawy, jak i obowiązującym prawie. Muszą to być jednak takie zmiany, które uzasadniają zmianę dotychczasowego rozstrzygnięcia. W przypadku postanowienia wydanego w zakresie prawa pomocy zmiana okoliczności sprawy musi być oceniana w kontekście przesłanek, które legły u podstaw postanowienia o odmowie przyznania prawa pomocy, a którego zmiany domaga się strona (postanowienie NSA z dnia 11 czerwca 2013 r., I FZ 146/13).
Rozpoznając sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny miał obowiązek wszechstronnie i wyczerpująco odnieść się do przytoczonych we wniosku okoliczności i do materiału dowodowego zebranego w sprawie, co też uczynił.
Naczelny Sąd Administracyjny w pełni popiera stanowisko sądu I instancji, że w niniejszej sprawie od czasu wydania poprzedniego postanowienia w przedmiocie prawa pomocy nie doszło do takiej zmiany okoliczności sprawy, która uzasadniałaby zmianę postanowienia z dnia 12 lipca 2013 r.
Podkreślenia wymaga fakt, że Sąd I instancji nie badał czy zaskarżone postanowienie było prawidłowe tylko ustalał czy zaistniały przesłanki jego zmiany na podstawie art. 165 p.p.s.a.
NSA zauważył, że sąd I instancji przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie jej z kosztów sądowych. Należy zauważyć, iż sam fakt, że sytuacja materialna skarżącej jest ciężka nie wystarczy do zmiany postanowienia, należy udowodnić że sytuacja ta uległa zmianie, czego w zażaleniu nie wykazano.
Mając powyższe na uwadze, wobec niestwierdzenia aby Wojewódzki Sąd Administracyjny naruszył prawo zaskarżonym postanowieniem, należało zażalenie oddalić, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.