Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jan Grzęda po rozpoznaniu w dniu 18 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej sprawy z zażalenia A. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 października 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 2479/14 w sprawie ze skargi A. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 19 września 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia zarzutów wniesionych w sprawach prowadzenia egzekucji administracyjnej postanawia: odrzucić zażalenie.
Postanowieniem z 9 października 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił zażalenie A. W. na postanowienie tego Sądu z 20 marca 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 2479/13 odrzucające zażalenie z dnia 21 lipca 2016 r.
W swoim orzeczeniu WSA we Wrocławiu wskazał, że pismem z 27 kwietnia 2017r. skarżąca wniosła niepodpisane zażalenie.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 17 maja 2017 r. pełnomocnik strony został wezwany do usunięcia braków zażalenia poprzez podpisanie zażalenia (lub przesłanie podpisanego zażalenia) oraz przez nadesłanie jednego egzemplarza odpisu zażalenia.
W odpowiedzi, pełnomocnik skarżącej przesłał podpisane zażalenie oraz jego kserokopię. Pomimo wezwania, pełnomocnik nie przedłożył odpisu ww. zażalenia.
Z tej przyczyny WSA we Wrocławiu, na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) - zwaną dalej "P.p.s.a." w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a. odrzucił zażalenie.
W zażaleniu na powyższe orzeczenie pełnomocnik skarżącej podniósł, że wezwanie do uzupełnienia braków formalnych zażalenia 27 kwietnia 2017 r. nie precyzowało jaki odpis winna złożyć strona. Nieprecyzyjne wezwanie do uzupełnienia braków formalnych nie może dla strony rodzić negatywnych skutków, w szczególności, gdy kierowane jest do osoby niezorientowanej w regulacjach procesowych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie należało odrzucić bowiem zostało wniesione po terminie.
Stosownie do art. 73 § 1 P.p.s.a. w razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w art. 65 - 72 P.p.s.a., pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia określonego w § 2. Zawiadomienie o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe. Stosownie do § 3 tego artykułu w przypadku niepodjęcia pisma w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy. Zgodnie zaś z § 4 doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1.
Z treści art. 73 § 1 i § 4 P.p.s.a. wynika zatem, że doręczenie w tym trybie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia czternastodniowego terminu, liczonego od dnia pierwszej nieudanej próby doręczenia, o której adresat dowiaduje się ze stosownego zawiadomienia tj. awizo. Od daty na zawiadomieniu należy liczyć czternastodniowy termin do przyjęcia fikcji prawnej doręczenia pisma. Fikcja ta polega na przyjęciu za udowodniony fakt prawotwórczy, że adresat przesyłki zapoznał się z jej treścią ostatniego dnia tego terminu, a zatem z tą datą wiążą się również odpowiednie skutki procesowe.