Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jan Grzęda po rozpoznaniu w dniu 18 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej sprawy z zażalenia A. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Wr 2479/14 odrzucające wniosek o przywrócenie terminu w sprawie ze skargi A. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 19 września 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia zarzutów wniesionych w sprawach prowadzenia egzekucji administracyjnej postanawia: odrzucić zażalenie.
Postanowieniem z 23 kwietnia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił wniosek A. W. o przywrócenie terminu do złożenia odpisu zażalenia z 27 kwietnia 2017 r.
W swoim orzeczeniu WSA we Wrocławiu wskazał, że z akt przedmiotowej sprawy wynika, że przesyłka zawierająca odpis zarządzenia z dnia 5 lutego 2018 r. w przedmiocie pozostawienia wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych zażalenia została doręczona została adresatowi w dniu 2 marca 2018 r. Wskazać jednak należy, mając na uwadze treść przywołanego powyżej przepisu art. 73 p.p.s.a., że skoro wspomniana przesyłka po raz pierwszy awizowana została w dniu 15 lutego 2018 r. to skuteczne doręczenie jej adresatowi nastąpiło już poprzedniego dnia, tj. w dniu 1 marca 2018 r. Termin do odebrania przedmiotowej przesyłki dla adresata biegł bowiem od daty pierwszego awizowania (15 lutego 2018 r.) przez kolejnych 14 dni i skutecznie upłynął w dniu 1 marca 2018 r., w konsekwencji ten termin ma znaczenie dla skutków procesowych, zaś wydanie adresatowi przesyłki w terminie późniejszym miało wyłącznie charakter informacyjny i nie ma znaczenia dla liczenia terminu dla dokonania określonej czynności (zgodnie z przywołaną powyżej regulacją).
Biorąc pod uwagę powyższe, siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych zażalenia, przyjmując, że w związku z tym doręczeniem ustała przyczyna uchybienia terminowi, biegł od dnia 1 marca 2018 r. i upłynął 8 marca 2018 r. Skarżąca natomiast złożyła ww. wniosek w dniu 9 marca 2018 r. (dzień nadania przesyłki zawierającej zażalenie w placówce pocztowej, co wynika z koperty znajdującej się w aktach sprawy, k. 286 akt sądowych), a więc po upływie ustawowego terminu przewidzianego dla dokonania tej czynności.
W zażaleniu na powyższe orzeczenie pełnomocnik strony skarżącej podniósł, że wskazana przez Sąd data 1 marca 2018 r. nie ma potwierdzenia w awizo powtórnym i bezpodstawnie skraca termin do odbioru przesyłki. Skoro czynność odbioru przesyłki była dokonana w wyznaczonym przez awizo terminie, a ewentualne uchybienie terminu do odbioru przesyłek nie było spowodowane winą strony, zachodzi przesłanka do uchylenia wydanego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie należało odrzucić bowiem zostało wniesione po terminie.
Stosownie do art. 73 § 1 P.p.s.a. w razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w art. 65 - 72 P.p.s.a., pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia określonego w § 2. Zawiadomienie o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe. Stosownie do § 3 tego artykułu w przypadku niepodjęcia pisma w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy. Zgodnie zaś z § 4 doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1.