Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Aleksandra Wrzesińska-Nowacka po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 19 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 916/17 w przedmiocie przywrócenia terminu i odrzucenia skargi w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 23 marca 2017 r., nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 19 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 916/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę M. M. (dalej: "skarżący" na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 23 marca 2017 r. w przedmiocie orzeczenia odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki oraz odmówił skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że skarżący wnosząc skargę utrzymywał, że uchybienie terminu do jej wniesienia nastąpiło bez jego winy, ponieważ przyczynił się do tego operator pocztowy - przesyłka zawierająca decyzję była prawdopodobnie nieprawidłowo zaadresowana, a ponadto skarżący nie otrzymał zawiadomienia o awizowaniu przesyłki poleconej.
W zaskarżonym postanowieniu WSA w Gdańsku wyjaśnił, że trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi upływał w dniu 10 maja 2017 r., skarga wniesiona została w dniu 11 maja 2017 r., a zatem z uchybieniem ustawowego terminu, w związku z czym należało ją odrzucić. Dalej Sąd wyjaśnił, że argumenty podniesione we wniosku o przywrócenie terminu nie obalają domniemania zgodności doręczenia zastępczego dokonanego w trybie art. 73 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm., dalej "p.p.s.a."), bowiem opisane przez stronę nieprawidłowości działań podjętych przez doręczyciela - brak pozostawienia awiza - nie zostały w żaden sposób uprawdopodobnione. W szczególności strona nie przedstawiła odpowiedzi na złożoną przez siebie w zakresie doręczenia spornej przesyłki reklamację. Zdaniem WSA, obalenie fikcji doręczenia tylko na podstawie twierdzenia, że awiza nie pozostawiono, prowadziłoby do nieuzasadnionego podważenia instytucji z art. 73 p.p.s.a. W każdej bowiem sytuacji strona mogłaby obalić domniemanie doręczenia przesyłki w trybie awizo poprzez zwykłe oświadczenie, że awizo nie zostało umieszczone w skrzynce pocztowej lub zaginęło.
W zażaleniu wywiedzionym od ww. postanowienia skarżący zaskarżył je w całości, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Sądowi pierwszej instancji oraz zasądzenie od skarżonego organu na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania wg norm przepisanych.
Skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, to jest:
1. art. 86 § 1 i art. 87 § 1 - § 4 p.p.s.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na bezzasadnej odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi na zaskarżoną decyzję;
2. art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na bezzasadnym odrzuceniu skargi na zaskarżoną decyzję;
3. art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na bezzasadnym zwrocie wpisu sądowego od skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 53 § 1 w zw. z art. 54 § 1 p.p.s.a., skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie za pośrednictwem organu, którego działanie jest przedmiotem skargi. W przypadku wniesienia skargi do organu właściwego po upływie tego terminu, podlega ona odrzuceniu, stosownie art. 58 § 1 pkt 2 tej ustawy.