Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Anna Dumas po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M. P. w przedmiocie umorzenia postępowania na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SAB/Po 2/15 w sprawie ze skargi M. P. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od nieruchomości postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu.
Postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SAB/Po 2/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu umorzył postępowanie w sprawie ze skargi M. P. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
Z uzasadnienia tego postanowienia wynika, że pismem z dnia 23 marca 2015 r. skarżący wniósł skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu w sprawie dotyczącej stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza K. z dnia 8 października 2014 r. w przedmiocie zmiany wymiaru podatku od nieruchomości za 2014 r. Skarżący wniósł o wydanie przez SKO w Kaliszu stosownego orzeczenia w sprawie, tj. uwzględnienia skargi w trybie autokontroli na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako: "p.p.s.a.". W razie niezałatwienia sprawy przez SKO w trybie autokontroli skarżący wniósł o uwzględnienie skargi na bezczynność i zobowiązanie organu do załatwienia sprawy w terminie określonym przez WSA w Poznaniu. Strona skarżąca wniosła również o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że podaniem z dnia 27 listopada 2014 r. zwrócono się do SKO w Kaliszu z żądaniem stwierdzenia nieważności ww. decyzji z dnia 8 października 2014 r. Zaznaczono, że podanie wpłynęło do SKO dnia 28 listopada 2014 r. oraz, że pismem z dnia 12 lutego 2015 r. wezwano organ do usunięcia naruszenia prawa, jednak pomimo to, żądanie skarżącego nie zostało rozpatrzone.
W odpowiedzi na skargę SKO w Kaliszu wniosło o umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego, wobec wydania przez organ decyzji przed wpływem skargi. Kolegium wskazało, że skarga na bezczynność wpłynęła do organu w dniu 24 marca 2015 r., gdy tymczasem w dniu 20 marca 2015 r. wydano decyzję. Zaznaczono ponadto, że czas przez który ww. sprawa była rozpoznawana, wynikał z konieczności dokonania analizy prawnej i wyjaśnienia wątpliwości z tym związanych.
Zarządzeniem z dnia 29 kwietnia 2015 r. zwrócono się do skarżącego o wskazanie, czy w związku z wydaniem przez SKO w Kaliszu decyzji skarżący cofa skargę.
Pismem z dnia 11 maja 2015 r. pełnomocnik skarżącego poinformował, że skarżący nie cofa wniesionej skargi. W piśmie tym stwierdzono ponadto, że w ocenie strony skarżącej decyzja SKO w Kaliszu nie została wydana w dniu 20 marca 2015 r., a dopiero po doręczeniu organowi skargi z dnia 23 marca 2015 r., - tj. dopiero w dniu 24 marca 2015 r. lub też w dniu 25 marca 2015 r., kiedy to nadano wydaną przez SKO decyzję. Pełnomocnik skarżącego zaznaczył również, że cofnięcie skargi spowodowałoby wydanie postanowienia o umorzeniu postępowania na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a., a skarżący co prawda także domaga się umorzenia postępowania, ale na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. w zw. z art. 54 § 3 p.p.s.a. i zasądzenia kosztów na podstawie art. 201 § 1 p.p.s.a.
W zaskarżonym postanowieniu WSA w Poznaniu podniósł, że z upływem dnia 9 kwietnia 2015 r. decyzja SKO stała się decyzją ostateczną. Z upływem tego dnia doszło również do zakończenia postępowania podatkowego. Oznacza to, że wywołane skargą na przewlekłość postępowanie sądowoadministracyjne stało się bezprzedmiotowe, nie sposób bowiem przyjąć, aby po zakończeniu postępowania podatkowego organ administracji mógł pozostawać w stanie bezczynności z załatwieniem sprawy.