II FZ 941/14 POSTANOWIENIE Dnia 1 sierpnia 2014 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz, , po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 6 maja 2014 r., I SA/Bk 62/13 w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia 19 grudnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu I i II raty podatku od nieruchomości oraz podatku leśnego za 2012 r. postanawia: oddalić zażalenie.
1. Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił skargę kasacyjną M.W. (zwanego dalej skarżącym) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia 19 grudnia 2012 r. w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu podatku od nieruchomości i podatku leśnego za 2012 r.
2. Na powyższe postanowienie skarżący złożył podpisane przez siebie zażalenie.
3. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w dniu 6 maja 2014 r. odrzucił to zażalenie, gdyż zostało sporządzone przez skarżącego, a zgodnie z art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a.- zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej powinno być sporządzone przez profesjonalnego pełnomocnika - m.in. adwokata lub radcę prawnego.
4. Na powyższe postanowienie skarżący wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie, zarzucając naruszenie art. 220 p.p.s.a. poprzez "niewłaściwe zastosowanie w sprawie, odmawiając bezpodstawnie należnej pomocy prawnej". Wniósł w nim o "zmianę zaskarżonego postanowienia i udzielenie żądanej pomocy prawnej w sprawie, ponowne rozpatrzenie wniosku o udzielenie prawa pomocy i udzielenie pomocy prawnej poprzez wyznaczenie radcy prawnego do dalszego prowadzenia sprawy przed NSA".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw i dlatego podlega oddaleniu.
5. Naczelny Sąd Administracyjny, orzekając jako sąd II instancji na mocy art. 15 § 1 p.p.s.a.- nie dopatrzył się nieprawidłowości w rozstrzygnięciu sądu pierwszej instancji z dnia z dnia 6 maja 2014 r., na które skarżący złożył zażalenie.
Należy wskazać, że sądy administracyjne orzekają na podstawie ustaw i konstytucji (por. wyrok WSA w Warszawie, III SA/Wa 2918/13 z dnia 15 kwietnia 2014 r., dostępny na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl), zatem nie mogą orzekać dowolnie. Skarga kasacyjna jest środkiem zaskarżenia bardzo sformalizowanym, gdyż zarzuca się w niej sądowi naruszenie prawa. Stąd wymóg, by została ona sporządzona przez profesjonalnego pełnomocnika (np. adwokata, czy radcę prawnego). Ustawodawca wyszedł z założenia, że tylko specjalista w zakresie prawa polskiego będzie potrafił właściwie ocenić, czy sąd pierwszej instancji rzeczywiście naruszył przepisy, czy nie. A jeżeli naruszył - to profesjonalny pełnomocnik będzie umiał sprecyzować to naruszenie i właściwie je określić. Z tego powodu zażalenie na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną również musi zostać sporządzone przez profesjonalnego pełnomocnika. Stanowi o tym art. 194 § 4 p.p.s.a. Jeżeli wymóg ten nie zostanie zachowany - sąd zobowiązany jest odrzucić takie zażalenie, co WSA w dniu 6 maja 2014 r. uczynił. Ponieważ powyższe zażalenie skarżący sporządził samodzielnie - a nie jest profesjonalnym pełnomocnikiem - to rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji było prawidłowe z przyczyn wcześniej podanych.
6. Skarżący w zażaleniu zarzucił naruszenie przepisu, na podstawie którego sąd pierwszej instancji nie orzekał. Sąd pierwszej instancji rozpatrując zażalenie wskazał, że odrzucił je, ponieważ nie zostało ono sporządzone przez profesjonalnego pełnomocnika, jak nakazuje ustawa w art. 194 § 4 p.p.s.a.
Tymczasem temu prawidłowemu rozstrzygnięciu sądu pierwszej instancji skarżący zarzucił naruszenie art. 220 § 1 i 3 p.p.s.a. Art. 220 p.p.s.a.
w § 3 stanowi, że:"Skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których mimo wezwania nie został uiszczony należny spis, podlegają odrzuceniu przez sąd". Wnioski podniesione przez skarżącego w zażaleniu z dnia 25 maja 2014 r., m.in. o ponowne rozpatrzenie wniosku o przyznanie pomocy prawnej mogłyby ewentualnie zostać zgłoszone w postępowaniu o przyznanie prawa pomocy, a nie w niniejszym postępowaniu.
Reasumując, WSA w Białymstoku w postanowieniu z dnia 6 maja 2014 r. nie mógł naruszyć art. 220 p.p.s.a., gdyż orzekał w zupełnie innej sprawie, na podstawie innych przepisów prawa.
7. Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 184 w związku z art. 197 p.p.s.a.