Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Czesława Socha (spr.) Sędziowie NSA Józef Waksmundzki del. WSA Jacek Czaja Protokolant Konrad Piasecki po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 11 października 2011 r. sygn. akt VI SA/Wa 1471/11 w sprawie ze skargi A. K. na postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...], nr [...], nr [...] w przedmiocie kontynuowania czynności kontrolnych w punkcie aptecznym postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 11 października 2011 r. o sygnaturze VI SA/Wa 1471/11 odrzucił skargę A. K. na postanowienia Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] kwietnia 2011 r., nr [...], [...] i [...] w przedmiocie kontynuowania czynności kontrolnych w punkcie aptecznym; orzekł również o zwrocie uiszczonego wpisu od skargi.
Sąd I instancji dokonując oceny dopuszczalności wniesienia skargi na postanowienie w przedmiocie czynności kontrolnych dokonywanych w ramach ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 ze zm.) i ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.) stwierdził, że nie podlega ono kontroli sądowej, jakiej ten dokonuje w oparciu o art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). W ocenie Sądu I instancji postanowienie o kontynuowaniu czynności kontrolnych w punkcie aptecznym "L. -T.", prowadzonym przez skarżącą, sprowadzało się do ustalenia stanu faktycznego w zakresie przestrzegania przepisów prawa w zakresie obrotu wyrobami medycznymi i produktami leczniczymi w aptekach i punktach pozaaptecznych. Nie stanowiło ono aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej. Nie kształtowało bowiem bezpośrednio uprawnień lub obowiązków materialnoprawnych wynikających z przepisów prawa. Oznaczało to zdaniem Sądu, że zaskarżone postanowienie nie należało do kategorii spraw wymienionych w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, określającego zakres kontroli działalności administracji publicznej w sprawach skarg na czynności i akty inne niż określone w pkt 1-3 tego przepisu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącej uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Sąd I instancji wskazał, że postępowanie kontrolne jest postępowaniem odrębnym od postępowania administracyjnego i aby mogło być objęte kognicją sądów administracyjnych możliwość taka musi wynikać z przepisów szczególnych ustawy, na podstawie której prowadzona jest kontrola. Ustawa - Prawo farmaceutyczne, jak i ustawa o swobodzie działalności gospodarczej nie przewidują właściwości sądów administracyjny do kontroli i stosowania środków prawnych wobec postanowień o kontynuowaniu czynności kontrolnych. Podstawy takiej nie przewiduje zdaniem Sądu również art. 84 c ust. 16 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej odsyłający do stosowania w zakresie nieuregulowanym w postępowaniu kontrolnym do stosowania przepisów ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego. Nie jest możliwym przyznanie prawa do zażalenia na postanowienie o kontynuowaniu czynności kontrolnych w oparci o art. 84 c ust. 10 powołanej ustawy, gdyż postanowienie takie nie kończy postępowania administracyjnego, jak i nie rozstrzyga sprawy.
Skargą kasacyjną A. K. zaskarżyła powyższe postanowienie w całości, zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na wynik sprawy. Podniosła naruszenie art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowania przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skarżąca domagała się uchylenia postanowienia Sąd I pierwszej instancji oraz zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Z ostrożności procesowej wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.