Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Gabriela Jyż po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia K. S. na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2011 r., sygn. akt II GSK 1392/11 w zakresie odrzucenia skargi o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 10 grudnia 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 1299/09 w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] kwietnia 2009 r., nr. [...] w przedmiocie skreślenia z listy radców prawnych postanawia: odrzucić zażalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 8 listopada 2011 r. odrzucił skargę K. S. o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego postanowieniem NSA z dnia 8 czerwca 2011 r. Postanowieniem objętym skargą o wznowienie postępowania NSA odrzucił skargę kasacyjną K. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 10 grudnia 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 1299/09 w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] kwietnia 2009 r. w przedmiocie skreślenia z listy radców prawnych.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że w chwili sporządzenia skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie K. S. nie posiadała uprawnień do jej podpisania oraz złożenia i z tych względów Sąd skargę odrzucił.
Skargę o wznowienie postępowania od tego postanowienia wniosła K. S. W uzasadnieniu skargi skarżąca powołała się w szczególności na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 października 2010 r. sygn. K 1/09 (OKT-A 2010/8/76), z którego w jej ocenie wynika zakaz dożywotniego pozbawienia wykonywania zawodu radcy prawnego. Nadto wskazała, że jeszcze do dnia 8 czerwca 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oraz Naczelny Sąd Administracyjny nie kwestionowały jej uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego.
NSA w uzasadnieniu postanowienia z 8 listopada 2011 r. wskazał, iż zgodnie z art. 175 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) skarga o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem NSA powinna być sporządzona przez profesjonalnego pełnomocnika, pod rygorem jej odrzucenia. W związku z tym, iż K. S. sporządziła skargę o wznowienie postępowania osobiście nie spełniła zatem wymogu określonego w art. 175 p.p.s.a. - nie została sporządzona przez profesjonalnego pełnomocnika.
NSA podkreślił, iż nie ma znaczenia powołany przez skarżącą wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 października 2010 r. sygn. K 1/09 (OKT-A 2010/8/76), w którym orzeczono, że art. 65 ust. 2c ustawy o radcach prawnych w zakresie w jakim zawiera sformułowanie "bez prawa ubiegania się o ponowny wpis" jest niezgodny z art. 65 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Istota problemu w rozpoznawanej sprawie wiązała się bowiem nie z tym, czy wobec skarżącej orzeczono karę dyscyplinarną utraty prawa wykonywania zawodu w sposób trwały lecz z tym, czy w dacie sporządzenia skargi kasacyjnej była ona uprawniona do jej sporządzenia. NSA na podstawie art. 276 w zw. z art. 175 i art. 58 §1 pkt 6 skargę odrzucił, uznając iż nie została sporządzona przez uprawniony podmiot.
Pismem z 13 grudnia 2011 r. (nazwanym "wniosek") K. S. zakwestionowała powyższe postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2011 r. wnosząc o jego uchylenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest niedopuszczalne.
Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje, iż orzeczenia NSA są prawomocne od chwili ich wydania, gdyż zgodnie z art. 168 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczenie sądu staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje od niego środek odwoławczy. W myśl przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi środki odwoławcze przysługują od orzeczeń wydanych przez wojewódzkie sądy administracyjne (Dział IV Rozdział 1 i 2 p.p.s.a.), natomiast ustawa ta nie zawiera przepisu, zgodnie z którym skarżącym przysługiwałby środek odwoławczy od orzeczeń wydanych przez Naczelny Sąd Administracyjny.
W związku z powyższym, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 p.p.s.a orzekł jak w sentencji postanowienia.