Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Bała po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi B. B., M. S. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 września 2011 r. sygn. akt II GSK 871/10 w sprawie ze skargi kasacyjnej B. B., M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2010 r. sygn. akt VI SA/Wa 427/10 w sprawie ze skargi B. B., M. S. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej postanawia: odrzucić skargę o wznowienie postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 21 września 2011 r., sygn. akt II GSK 871/10 oddalił skargę kasacyjną B. B. i M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 27 kwietnia 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 427/10.
W skardze o wznowienie postępowania opartej na podstawie określonej w art. 271 pkt 2 i art. 273 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej ustawą p.p.s.a.) B. B. i M. S. domagały się wznowienia postępowania zakończonego wyrokiem NSA z dnia 21 września 2011 r. oraz zmiany tego wyroku przez uwzględnienie skargi kasacyjnej od wyroku WSA w W. z dnia 27 kwietnia 2010 r., sygn. akt VI/Wa 427/10.
W uzasadnieniu skargi o wznowienie postępowania skarżące podały, iż NSA nie była znana treść pisma skarżących z dnia 30 sierpnia 2011 r., wniesionego w trybie art. 183 § 1 p.p.s.a. Nie ma bowiem o nim mowy w części historycznej wyroku, ani też "w części zasadniczej" uzasadnienia. NSA nie odniósł się do zawartego w tym piśmie uzasadnienia podstaw kasacyjnych. Nie zapoznając się z tym pismem przed wydaniem wyroku, NSA pozbawił skarżące możliwości działania w rozumieniu art. 271 pkt 2 p.p.s.a., gdyż gdyby skarżące wiedziały, że do tego dojdzie, to stawiłyby się na rozprawę kasacyjną i przedstawiły ustnie zajęte w tym piśmie stanowisko.
Zdaniem skarżących niezapoznanie się przez NSA z przedmiotowym pismem wyczerpuje też podstawę wznowienia określoną w art. 273 § 2 p.p.s.a., gdyż skarżące nie mogły skorzystać w postępowaniu kasacyjnym ze środka dowodowego w postaci tego pisma, chociaż faktycznie go przedstawiły, a NSA z tym pismem się nie zapoznał, o czym skarżące dowiedziały się dopiero po wydaniu wyroku przez NSA.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga o wznowienie postępowania została oparta na podstawach określonych:
1) w art. 271 pkt 2 p.p.s.a., tj. jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa strona była pozbawiona możności działania,
2) w art. 273 § 2 p.p.s.a., tj. w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.
W przypadku tej pierwszej podstawy skarżące powołały się na okoliczność, iż NSA w uzasadnieniu wyroku nie ustosunkował się do ich pisma procesowego z dnia 30 sierpnia 2011 r., w którym skarżące - na podstawie art. 183 § 1 p.p.s.a. - przytoczyły nowe uzasadnienie podstaw kasacyjnych.
Odnosząc się do tej podstawy wznowienia postępowania stwierdzić należy, iż niemożnością działania, czyli niemożnością obrony swych praw, jest pozbawienie możliwości podejmowania w procesie czynności procesowych. O pozbawieniu możliwości działania można mówić wtedy, gdy stronie nie dano w ogóle możliwości działania. Żaden z przepisów ustawy procesowej nie daje zaś podstaw do postawienia znaku równości między brakiem ustosunkowania się Sądu do pisma procesowego a pozbawieniem strony możności obrony przysługujących jej praw. W okolicznościach niniejszej sprawy o pozbawieniu skarżących możności działania można byłoby mówić dopiero wówczas, gdyby skarżące były pozbawione możności złożenia powołanego w skardze o wznowienie postępowania pisma procesowego. Taka zaś sytuacja w przedmiotowej sprawie nie zachodziła.
Jeżeli zaś chodzi o drugą z wymienionych podstaw wznowieniowych, to w art. 273 § 2 p.p.s.a. założono, że podstawą wznowienia może być jedynie wykrycie takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a strona nie mogła z nich skorzystać w poprzednim postępowaniu, gdyż nie były jej znane. Wykrycie, o którym mowa w tym przepisie, odnosi się do okoliczności i dowodów w poprzednim postępowaniu w ogóle nieujawnionych i podówczas niezgłoszonych, bowiem nie były znane stronom. Sytuacja taka nie odnosi się jednak do okolicznosći i dowodów jawnych, wynikających z materiału poprzedniego postępowania, a tylko niedostrzeżonych przez orzekający w sprawie Sąd.
Z przytoczonych powodów Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż skarga o wznowienie postępowania nie została oparta na ustawowych podstawach wznowienia i dlatego orzekł jak w postanowieniu na mocy art. 280 § 1 p.p.s.a.