Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia NSA Andrzej Skoczylas po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej wniosku Powiatu P. z dnia [...] listopada 2015 r., nr [...] o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Powiatem P. a Dyrektorem Urzędu Żeglugi Śródlądowej w G. w zakresie wniosku P. H. w przedmiocie rejestracji sprzętu służącego do amatorskiego połowu ryb postanawia wskazać Dyrektora Urzędu Żeglugi Śródlądowej w G. jako organ właściwy do rozpoznania wniosku.
Pismem z dnia 30 listopada 2015 r. Starosta P. wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Starostą P. a Dyrektorem Urzędu Żeglugi Śródlądowej w G. w przedmiocie rejestracji sprzętu służącego do amatorskiego połowu ryb - łodzi metalowo-styropianowej z drewnianym dnem i dwoma metalowymi pływakami o wymiarach 6,55 x 4,90 metra, o mocy silnika do 20 kW.
Starosta podał, że o zarejestrowanie wymienionej łodzi rybackiej wystąpił P. H. wnioskiem z dnia 27 października 2015 r. Wskazał, że zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 1458 ze zm.), statek polski podlega obowiązkowi wpisu do rejestru administracyjnego polskich statków żeglugi śródlądowej, z zastrzeżeniem § 2 - 5. Przepis art. 18 § 3 powołanej ustawy stanowi natomiast, że ustępu 1 nie stosuje się do statku używanego do połowu ryb bez napędu mechanicznego o iloczynie długości i szerokości nie przekraczającym 20 m2 lub o napędzie mechanicznym o mocy do 20 kW. Sprawy rejestracji tych statków regulują odrębne przepisy.
W ocenie Starosty P., jeśli któryś z parametrów przekracza wymienione granice to zgłoszony do rejestracji sprzęt powinien być zarejestrowany zgodnie z przepisami ustawy o żegludze śródlądowej.
Stwierdzając, że zgłoszony sprzęt (łódź rybacka) posiadał iloczyn długości do szerokości przekraczający 20 m2 Starosta, działając w oparciu o art. 56 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, przekazał wniosek według właściwości Dyrektorowi Urzędu Żeglugi Śródlądowej w G..
Wskazał, że Dyrektor Urzędu Żeglugi Śródlądowej w G., w odpowiedzi, przekazał Staroście wniosek P. H. według właściwości rzeczowej i miejscowej. W takim stanie sprawy Starosta P. wniósł o rozstrzygnięcie powstałego sporu poprzez wskazanie organu właściwego w sprawie.
Dyrektor Urzędu Żeglugi Śródlądowej w G., w odpowiedzi na wniosek Starosty P., przywołując treść art. 18 ust. 1 i 3 ustawy o żegludze śródlądowej, uznał, że interpretacja tych regulacji prowadzi do wniosku, iż jednoznacznie rozróżniono dwa rodzaje statków, których rejestrację regulują odrębne przepisy, nie zaś przepisy zawarte w powołanej ustawie. Rozróżnienie to wyodrębnia dwa rodzaje statków: statki bez napędu mechanicznego o iloczynie długości i szerokości nieprzekraczającym 20 m2 i statki o napędzie mechanicznym o mocy do 20 kW. Dyrektor wskazał ponadto, że zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o żegludze, statkiem o napędzie mechanicznym jest statek posiadający mechaniczne urządzenie napędowe, niezależnie od sposobu ich zamocowania. W ocenie Dyrektora, wyraźnie z tego przepisu wynika, że dla statku o napędzie mechanicznym określono wyłącznie moc maszyn do 20 kW, ale nie określono wymiarów kadłuba statku gdyż wymiary iloczynu długości i szerokości nieprzekraczającej 20 m2 dotyczą wyłącznie statków bez napędu mechanicznego.
Zdaniem Dyrektora, mając na uwadze odrębne przepisy zawarte w § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 listopada 2001 r. w sprawie połowu ryb oraz warunków chowu, hodowli i połowu innych organizmów żyjących w wodzie (Dz. U. Nr 138, poz. 1559 ze zm.) rejestrację zgłoszonego statku, dokonuje starosta właściwy dla miejsca zamieszkania i siedziby posiadacza tego sprzętu pływającego, a więc w przedmiotowej sprawie właściwym jest Starosta P..