Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tadeusz Cysek po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia D. L. i E. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 października 2006 r. sygn. akt VI SA/Wa 389/06 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi D. L. i E. L. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 5 grudnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie wstrzymania działalności polegającej na wydobywaniu kopaliny pospolitej bez wymaganej koncesji postanawia: oddalić zażalenie NSA/post.1 - postanowienie "ogólne" 2
1 UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 25 października 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił D. L.i E. L.przyznania prawa pomocy w sprawie z ich skargi na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 5 grudnia 2005 r., nr [...] w przedmiocie wstrzymania działalności polegającej na wydobywaniu kopaliny pospolitej bez wymaganej koncesji.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd podał, że rozpoznając wniosek strony miał na uwadze zarówno oświadczenia skarżącego złożone w niniejszej sprawie, jak i informacje dotyczące jego sytuacji majątkowej, które zostały przedstawione dodatkowo w wykonaniu zarządzenia Sądu. Analiza tych dokumentów wskazuje, że skarżący D. L., oprócz pracy na roli (gospodarstwo rolne o powierzchni 2,88 ha), prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych, stanowiącą główne źródło jego dochodu, o którym nie wspomniał w urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy. Znajdujący się w aktach sprawy wyciąg z rachunku bankowego jednoznacznie dokumentuje przepływ znacznych kwot pieniężnych (od 1.600 do 15.860 zł), które jak potwierdził sam skarżący, są wpływami z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Sąd zauważył, iż z nadesłanych przez skarżącego dokumentów wynika, iż w roku 2005 osiągnął on przychód rzędu 93.528 zł, zaś w bieżącym roku (za okres styczeń-sierpień 2006 r.) - 85.800 zł. Wprawdzie skarżący w zgłoszonym sprzeciwie wskazał, iż ponosi wysokie koszty działalności (ZUS, podatki, paliwo), to jednak na poparcie takiego twierdzenia przedstawił jedynie umowę najmu samochodu (koszt miesięczny w wysokości 100 zł), potwierdzenie dokonania wpłaty składek na ZUS (koszt 949, 36 zł) oraz faktury na zakup części samochodowych (łącznie 3.972,30 zł), co w ocenie Sądu nie pozwalało przyjąć, iż składający wniosek o przyznanie prawa pomocy nie są w stanie ponieść w niniejszej sprawie kosztów postępowania.
Na powyższe postanowienie D. L. i E. L. złożyli zażalenie wnosząc o jego uchylenie w całości. Skarżący podnieśli, iż na ich utrzymaniu pozostaje dwoje małoletnich dzieci, a prowadzona działalność gospodarcza w zakresie usług transportowych pokrywa jedynie bieżące potrzeby rodziny. Dodatkowym źródłem dochodu pozostaje wynajem magazynu oraz praca na roli przynosząca niewielki miesięczny dochód.
Skarżący wskazali, iż w związku z przegranym procesem zobowiązani byli do przekazania dużej sumy pieniężnej komornikowi, a ponadto w okresie zimowym usługi transportowe przynoszą mniejsze dochody.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: "p.p.s.a.", osobie fizycznej przyznaje się, na jej wniosek, prawo pomocy w zakresie całkowitym, jeżeli wykaże ona, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, a w zakresie częściowym, jeżeli wykaże, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.