Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Czarnik po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia G I na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W z dnia 11 stycznia 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 2537/15 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi G I na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [..] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia praw wynikających licencji detektywa postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W postanowieniem z dnia 11 stycznia 2016 r. odmówił G I przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [..] lipca 2015 r. w przedmiocie zawieszenia praw wynikających licencji detektywa.
Sąd I instancji wskazał, że decyzja z [..] lipca 2015 r. została uznana za doręczoną 7 sierpnia 2015 r. w trybie art. 44 § 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267, ze zm.), dalej: k.p.a.
Pismem z 28 lipca 2015 r. Skarżący został wezwany do zwrotu licencji detektywa w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania pisma. W piśmie tym znalazła się jednocześnie informacja o wydaniu przez Komendanta Głównego Policji decyzji z dnia [..] lipca 2015 r.
Skarżący 31 sierpnia 2015 r. zapoznał się z aktami administracyjnymi sprawy oraz złożył wniosek o wydanie oryginału decyzji, kwitując jej odbiór (vide: pismo skarżącego z 31 sierpnia 2015 r. - karta nr 73 akt administracyjnych sprawy).
Skarżący wniósł do WSA w W skargę na decyzję Komendanta Głównego Policji. Skarga ta została złożona za pośrednictwem Komendanta Stołecznego Policji, który przekazał ją właściwemu organowi odwoławczemu 18 września 2015 r. (data wpływu do Komendanta Głównego Policji). W związku z wniesieniem skargi po terminie została ona odrzucona postanowieniem z 30 października 2015 r. Skarżący z zachowaniem terminu wniósł zażalenie na to postanowienie, wnosząc jednocześnie o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
WSA w W oddalając wniosek o przywrócenie terminu wskazał, że jeszcze przed upływem terminu wniesienia skargi, tj. w dniu 31 sierpnia 2015 r., skarżący zapoznał się z aktami postępowania administracyjnego oraz otrzymałoryginał zaskarżonej decyzji zawierający pouczenie o trybie i terminie wniesienia skargi. W takiej sytuacji pozbawiona jest znaczenia podnoszona przez skarżącego okoliczność odmowy wydania przesyłki zawierającej decyzję przez pracowników poczty z uwagi na błąd w oznaczeniu adresata na zawiadomieniu o możliwości odbioru przesyłki w placówce W [..]. Skarżący w terminie do wniesienia skargi posiadał bowiem wiedzę o wydaniu zaskarżonej decyzji, jej treści oraz fakcie uznania jej za doręczoną 7 sierpnia 2015 r. w trybie art. 44 § 4 k.p.a. Tym samym nie wystąpiły przyczyny uchybienia terminu, o których mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a. i od których ustania liczony byłby siedmiodniowy termin na złożenie wniosku o przywrócenie uchybionego terminu.
G I złożył zażalenie na powyższe postanowienie wnosząc o jego uchylenie i przywrócenie terminu. Wskazał że zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a. przysługuje mu trzydziestodniowy termin na wniesienie skargi, czego został pozbawiony.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 85 p.p.s.a. czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Uzależnienie skuteczności czynności procesowych dokonywanych przez strony postępowania sądowoadministracyjnego od zachowania terminów procesowych podyktowane jest koniecznością zapewnienia szybkości i sprawności postępowania. Jednakże pozbawienie strony uprawnień procesowych, czy też w ogóle możliwości dochodzenia swych praw przed sądem, w sytuacji gdy naruszenie terminu wynika z przyczyn niezależnych od strony, kolidowałoby z zasadą demokratycznego państwa prawnego (por. art. 2 Konstytucji RP) oraz naruszałoby prawo do sądu (por. art. 45 ust. 1 Konstytucji RP). Stąd też, wprowadzając rygor określony w art. 85 p.p.s.a., ustawodawca uwzględnił jednocześnie możliwość wystąpienia sytuacji, w których uchybienie terminowi nastąpi bez winy strony. Uchyleniu negatywnych skutków uchybienia terminowi służy instytucja jego przywrócenia. Przywrócenie terminu może nastąpić wyłącznie na wniosek strony (por. art. 86 § 1 p.p.s.a.). Zgodnie z art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu spoczywa na stronie (art. 87 § 2 p.p.s.a.). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).