Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż po rozpoznaniu w dniu 11 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia R. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 20 października 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 269/16 w zakresie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi R. P. na postanowienie Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] listopada 2015 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w przedmiocie zwrotu wniosku o dopuszczenie do egzaminu notarialnego postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 20 października 2016 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił zażalenie R. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 8 września 2016 r. utrzymującego w mocy postanowienie z dnia 22 czerwca 2016 r., odmawiające R. P. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych, w sprawie ze skargi R. P. na postanowienie Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] listopada 2015 r., w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w przedmiocie zwrotu wniosku o dopuszczenie do egzaminu notarialnego.
Sąd I instancji wskazując na treść przepisów art. 194 § 1 i art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jeden. Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm., dalej: p.p.s.a.), stwierdził, że skarżącemu R. P. nie przysługiwało prawo wniesienia zażalenia od wymienionego postanowienia z dnia 8 września 2016 r., którym Sąd utrzymał w mocy postanowienie referendarza sądowego z 22 czerwca 2016 r.
Wobec tego odrzucił wniesione zażalenie jako niedopuszczalne.
R. P. zażaleniem zaskarżył postanowienie Sądu I instancji wnosząc o jego uchylenie w całości jako niezgodnego z prawem i stanem faktycznym oraz budzącego niezadowolenie u strony skarżącej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak trafnie wskazał Sąd I instancji, zgodnie z art. 260 § 1 p.p.s.a., w brzmieniu nadanym ustawą z 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2015 r., poz. 658), rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy.
Zgodnie zaś z § 2, zdanie drugie, powołanego przepis, Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu.
Skoro zgodnie z przywołaną treścią § 2 art. 260 p.p.s.a., do procedury rozpoznawania sprzeciwów stosuje się odpowiednio przepisy o zażaleniach, zastosowanie mieć zatem będzie art. 194 § 1 p.p.s.a., stanowiący, że zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie oraz na postanowienia enumeratywnie wymienione w punktach 1 - 10 omawianego przepisu.
Powołane przepisy jednoznacznie wskazują, że w przypadku wniesionego od zarządzenia lub postanowienia referendarza sprzeciwu, sąd rozpoznający tenże sprzeciw orzeka jako sąd drugiej instancji. Wobec zaś okoliczności, iż przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zakresie zażalenia nie przewidują możliwości wniesienia tego środka odwoławczego od orzeczenia sądu II instancji, to wniesienie przez stronę postępowania tego rodzaju zażalenia jest niedopuszczalne.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt tej sprawy stwierdzić należy, że wobec faktu, iż przedmiotem zażalenia strony było postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 8 września 2016 r., którym to postanowieniem utrzymano w mocy postanowieniem referendarza sądowego z dnia 22 czerwca 2016 r. w przedmiocie prawa pomocy, Sąd I instancji, postanowieniem objętym rozpoznawanym zażaleniem zasadnie odrzucił zażalenie skarżącego z dnia 4 października 2016 r., jako zażalenia niedopuszczalnego, nie znajdującego umocowania w obowiązujących przepisach procedury sądowoadministracyjnej, wniesionego od orzeczenia sądu II instancji.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.