Zażalenie na postanowienie WSA w Ł. w sprawie ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego , nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Maria Myślińska po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia M. J. i H. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. z dnia 31 lipca 2013 r., sygn. akt III SA/Łd 532/13 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych wniosków o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. J. i H. J. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2012 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/3

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. postanowieniem z dnia 31 lipca 2013 r., sygn. akt III SA/Łd 532/13, odmówił M. J. i H. J. przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych wniosków o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi M. J. i H. J. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2012 r. nr [...], w przedmiocie odmowy umorzenia kary pieniężnej, z następującym uzasadnieniem.

Skarżący w skardze na powyższą decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego zawarli wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.

Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia [...] maja 2013 r. skarżący zostali wezwani do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu PPF. Odpis powyższego zarządzenia został przesłany na adres podany w skardze i doręczony w dniu 4 czerwca 2013 r. w trybie awizo.

Zarządzeniem z dnia 24 czerwca 2013 r. referendarz sądowy pozostawił bez rozpatrzenia wnioski skarżących z uwagi na nieuzupełnienie w zakreślonym terminie braków formalnych, tj. niezłożenie wniosków na urzędowym formularzu PPF.

W dniu 8 lipca 2013 r. skarżący złożyli sprzeciw od powyższego zarządzenia, wnosząc jednocześnie o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych wniosków o przyznanie prawa pomocy oraz dokonując spóźnionej czynności. W uzasadnieniu wniosku wskazano, iż skarżącym nie zostało doręczone żadne wezwanie. Skrzynki pocztowe przyporządkowane lokalowi, na którego adres przesłane zostały wezwania do uzupełnienia braków formalnych wniosków, są w fatalnym stanie, gdyż nie były wymieniane od kilkudziesięciu lat. Na dowód tego skarżący załączyli do akt sprawy fotografię skrzynek pocztowych. Oświadczyli, że do ich skrzynki nie zostało doręczone powtórne awizo, nie ma więc pewności, czy pracownik poczty faktycznie próbował dwukrotnie doręczyć kierowaną do skarżących przesyłkę.

Postanowieniem z dnia 31 lipca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. odmówił skarżącym przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy.

W uzasadnieniu Sąd przypomniał przesłanki określone w art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), umożliwiające uwzględnienie wniosku o przywrócenie terminu. Zdaniem Sądu skarżący nie uprawdopodobnili braku winy w uchybieniu terminu. Zły stan techniczny skrzynek pocztowych nie stanowi bowiem okoliczności faktycznej uprawdopodobniającej przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej. Skoro mieli świadomość konieczności wymiany skrzynki pocztowej przypisanej do zajmowanego przez nich lokalu, to powinni dochować należytej staranności w dbałości o swoje interesy. Wnosząc skargę do sądu, powinni liczyć się z tym, że spowoduje to podjęcie określonych czynności przez Sąd, który zawiadamiać będzie o nich przez doręczanie stosownej korespondencji. Przewidywanie takich zdarzeń nie wymaga szczególnej znajomości prawa, gdyż wynika z charakteryzującego przeciętnego obywatela doświadczenia życiowego, nie odbiega też co do zasady od trybu procesowania innych organów. Wobec tego skarżący powinni zadbać o to, aby przesyłki do nich kierowane mogły być odbierane i aby mogli zapoznać się z treścią korespondencji. W ocenie WSA zaniechanie staranności w tej kwestii uznać należy za niewykazanie należytej staranności w dbałości o swoje interesy.

Strona 1/3