Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Jagielska po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 17 kwietnia 2014 r. sygn. akt VI SO/Wa 1/13 w zakresie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia w sprawie wniosku A. S. o wymierzenie organowi grzywny za nieprzekazanie sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2014 r. o sygn. akt VI SO/Wa 1/13 na podstawie art. 88 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a. odrzucił wniosek A. S. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 30 grudnia 2013 r., odrzucające wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 13 września 2013 r., oddalające wniosek o wymierzenie organowi grzywny za nieprzekazanie sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.
Sąd wskazał, że wyznaczony z urzędu pełnomocnik A. S. pismem z dnia 25 stycznia 2014 r. przedłożył do akt sprawy opinię o bezzasadności wnoszenia środka odwoławczego od postanowienia Sądu z dnia 30 grudnia 2013 r., jak również poinformował, że o złożeniu opinii zawiadomił skarżącego telefonicznie i listownie. W piśmie z dnia 19 lutego 2014 r. skarżący wyjaśnił, że rezygnuje z usług pełnomocnika i zawarł wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 30 grudnia 2013 r. Stwierdził, że skoro opinię pełnomocnika otrzymał 12 lutego 2014 r., to dochował terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. W tych okolicznościach Sąd przyjął, że przyczyna uchybienia terminu ustała najpóźniej w dniu 25 stycznia 2014 r., kiedy to pełnomocnik powiadomił skarżącego o opinii w zakresie braku podstaw do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 30 grudnia 2013 r., więc termin siedmiu dni do złożenia wniosku o przywrócenie terminu upłynął w dniu 3 lutego 2014 r. (ostatni dzień terminu, 1 lutego 2014 r., przypadał w sobotę). Skarżący nadał wniosek pocztą 19 lutego 2014 r., czym uchybił terminowi do dokonania tej czynności i dlatego Sąd odrzucił wniosek jako spóźniony.
W zażaleniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) A. S. wniósł o uchylenie postanowienia Sądu z dnia 17 kwietnia 2014 r. Opisał historię postępowania w tej sprawie. Zarzucając licznie naruszenia przepisów prawa stwierdził, że Sąd błędnie ocenił stan faktyczny sprawy. Jego zdaniem, przyczyna uchybienia terminu ustała w dniu 12 lutego 2014 r., na potwierdzenie czego załączył wydruk komputerowy, zawierający wiadomość e-mail, datowaną na 1 lutego 2014 r. i skierowaną do pełnomocnika z urzędu, z prośbą o przesłanie opinii o braku podstaw do wniesienia środka zaskarżenia od postanowienia Sądu z dnia 30 grudnia 2013 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie znajduje usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Przepis art. 88 p.p.s.a. stanowi natomiast, że spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
W ocenie NSA Sąd I instancji trafnie stwierdził, że przyczyna uchybienia terminu w niniejszej sprawie ustała w dniu 25 stycznia 2014 r., ponieważ wówczas pełnomocnik ustanowiony dla A. S. z urzędu powiadomił go o przesłaniu do Sądu opinii o braku podstaw do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 30 grudnia 2013 r. Pełnomocnik przesłał opinię do Sądu w dniu 25 stycznia 2014 r. (vide: k. 119 akt sądowych), o czym powiadomił skarżącego telefonicznie i listownie. Wobec tego jest niewątpliwe, że od tego dnia skarżący wiedział, że jego pełnomocnik nie wniesie zażalenia na postanowienie z dnia 30 grudnia 2013 r. Poza gołosłownym twierdzeniem skarżącego, że otrzymał rzeczoną opinię 12 lutego 2014 r., w aktach sprawy nie znajduje się żaden dokument na potwierdzenie tej daty (np. zwrotne potwierdzenie odbioru list poleconego od pełnomocnika). Prawidłowo Sąd I instancji uznał zatem, że wiarygodną datą ustania przyczyny uchybienia terminu, która wynika z akt sprawy, jest dzień 25 stycznia 2014 r.