Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 11 października 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej F. G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 marca 2005 r. sygn. akt V SA/Wa 596/05 odrzucające skargę F. G. na postanowienie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 3 grudnia 2004 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy p o s t a n a w i a: oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 24 marca 2005 r., sygn. akt V SA/Wa 596/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę F. G. na postanowienie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 3 grudnia 2004 r. Nr [...], w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia stwierdzono, skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu od skargi w terminie siedmiu dni od daty otrzymania wezwania pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie to doręczono F. G.- jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru - w dniu 22 lutego 2005 r., jednakże należna opłata sądowa nie została w zakreślonym terminie uiszczona.
F. G. złożył skargę kasacyjną od powyższego postanowienia, zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a to: art. 58 § 1 pkt 3 w związku z art. 134 § 1 i w związku z art. 141 § 4 oraz art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, iż Sąd nie zbadał wnikliwie materiału dowodowego i bezzasadnie pominął fakt, że w sprawie występują przesłanki, przewidziane w art. 246 § 1 pkt 1 powołanej ustawy, do przyznania prawa pomocy, i w efekcie nie udzielił tego prawa pomimo, że było to obligatoryjne wobec wystąpienia warunków ustanowienia prawa pomocy.
Ponadto Sąd nie uwzględnił przy tym okoliczności sprawy, jakim był niewątpliwie fakt absolutnej nieporadności skarżącego w prowadzeniu sprawy, wynikający w sposób oczywisty zarówno z treści i formy składanych przez niego pism w sprawie, jak też podstawowych błędów w rozumieniu wydawanych orzeczeń, a także błędów popełnianych przy podejmowaniu czynności.
Stąd "formalistyczny sposób działania zaprezentowany przez Sąd odrzucający skargę jest nie do pogodzenia z rzeczywistą realizacją obowiązku opieki i ochrony praw weteranów" - wskazał skarżący.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionej podstawy.
Niewątpliwym bowiem jest fakt, iż F.G., mimo doręczonego mu w dniu 22 lutego 2005 r. wezwania do uiszczenia wpisu od złożonej w sprawie skargi w terminie siedmiu dni od daty jego otrzymania, pod rygorem odrzucenia skargi, wymaganego wpisu nie uiścił.
Zgodnie zaś z art. 220 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu. Stąd wniesiona przez skarżącego skarga na postanowienie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 3 grudnia 2004 r., podlegała odrzuceniu.
Ustosunkowując się natomiast do argumentów zawartych w skardze kasacyjnej należy wskazać, iż stosownie do art. 243 § 1 powołanej ustawy, prawo pomocy może być przyznane stronie wyłącznie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Zatem bezzasadnym jest twierdzenie skarżącego, iż Sąd - nieprzyznając mu przedmiotowego prawa z urzędu, bez jakiegokolwiek wniosku w tym zakresie - nie zbadał wnikliwie materiału dowodowego sprawy. Zwłaszcza, iż wystarczyło nieprecyzyjne zasygnalizowanie przez skarżącego - w złożonej samodzielnie skardze kasacyjnej - iż nie jest w stanie podołać opłaceniu kosztów zastępstwa procesowego, aby Sąd I instancji, doręczając stosowny formularz, wezwał skarżącego do jego wypełnienia, celem rozważenia, czy zachodzą w sprawi przesłanki do przyznania prawa pomocy.
W tym stanie rzeczy, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.