Dnia 14 lutego 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 30 września 2016 r., sygn. akt III SA/Gd 654/16 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi W. K. na uchwałę Rady Miejskiej w Bytowie z dnia 29 sierpnia 2001 r., nr XXXIII/252/2001 w przedmiocie statutu Gminy Bytów postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 września 2016 r., sygn. akt III SA/Gd 654/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę W. K. na uchwałę Rady Miejskiej w Bytowie z dnia 29 sierpnia 2001 r., nr XXXIII/252/2001, w przedmiocie statutu Gminy Bytów. Stan faktyczny i prawny sprawy przedstawia się następująco.
W. K., po uprzednim wezwaniu Rady Gminy Bytów do usunięcia naruszenia prawa, wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na ww. uchwałę. Wskazał, że zaskarżony statut nie służy społeczności Gminy Bytów, jak również jemu samemu. Skarżący w sprawach wniesionych do Rady Miasta nie może ich przed Radą bronić. Z powołaniem na statut nie udzielono mu głosu, o który prosił. Nie sprostowano protokołu z posiedzenia Rady w zakresie dotyczącym spraw skarżącego. Skarżący nie ma prawa głosu ani żadnych praw, co wynika z postanowień statutu. Statut został uchwalony w takim brzmieniu by uniemożliwić obywatelom możliwość zabrania głosu.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz reprezentujący Radę Miejską w Bytowie wniósł o jej oddalenie, wskazując, że zaskarżona uchwała została podjęta na podstawie i w granicach ustawowego upoważnienia do jej stanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, odrzucając ww. skargę, wskazał, że przesłanką konieczną do skutecznego wniesienia skargi do sądu administracyjnego na uchwałę organu gminy, poza uprzednim wezwaniem organu do usunięcia naruszenia prawa, jest wykazanie przez stronę skarżącą, że podważana uchwała narusza jej interes prawny lub uprawnienie. Taki wymóg wynika z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446), zwanej dalej "u.s.g.". Jest to szczególna legitymacja skargowa w stosunku do wynikającej z art. 50 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", (por. wyrok NSA z 12 lutego 2009 r., II OSK 1421/08). Dlatego sąd administracyjny w pierwszej kolejności powinien zbadać legitymację skargową strony skarżącej przez ustalenie czy będąca przedmiotem skargi uchwała narusza jej prawem chroniony interes lub uprawnienie. Ale to strona wnosząca skargę powinna wykazać, że zaskarżona uchwała powoduje takie naruszenie. Reprezentując swój zindywidualizowany interes strona skarżąca musi też wykazać, że interes ten jest konkretny, realny i aktualny (por. wyrok NSA z 13 listopada 2012 r., II OSK 2105/12). Interes prawny skarżącego, do którego wprost nawiązuje art. 101 ust. 1 u.s.g., musi wynikać z normy prawa materialnego kształtującej sytuację prawną wnoszącego skargę, zaznaczając, że interes ten musi być bezpośredni i realny w takim znaczeniu, że można go wywodzić wyłącznie z własnej, określonej przez prawo materialne, sytuacji prawnej.
Zdaniem Sądu, skarżący temu obowiązkowi nie sprostał i tym samym nie ma legitymacji procesowej do zaskarżenia przedmiotowej uchwały. W świetle przytoczonej przez skarżącego argumentacji nie można uznać, że poprzez zaskarżone uregulowanie doszło do naruszenia normy prawa materialnego, dotyczącej jego sytuacji prawnej.