Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Alicja Plucińska - Filipowicz po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] Sp. z o.o. z siedzibą w P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2007 r., sygn. akt IV SA/Wa 1767/07 odrzucające skargę [...] Sp. z o.o. z siedzibą w P. na informację Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie dyskwalifikacji materiału siewnego po ocenie polowej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm./, zwanej dalej "ppsa", postanowieniem z dnia 27 września 2007 r., sygn. akt IV SA/Wa 1767/07, odrzucił skargę [...] Sp. z o.o. z siedzibą w P. na informację Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa z dnia [...] w przedmiocie dyskwalifikacji materiału siewnego po ocenie polowej. W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził, że zaskarżona informacja o dyskwalifikacji materiału siewnego po ocenie polowej, zgodnie z art. 47 ust. 1a pkt 1 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r. Nr 41, poz. 271 ze zm.), zwana dalej "ustawą o nasiennictwie", jest zaświadczeniem w rozumieniu rozdziału Vll kodeksu postępowania administracyjnego i w związku z tym, w myśl art. 3 ppsa, nie podlega kontroli sądowoadministracyjnej.
Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie złożyła Spółka [...], reprezentowana przez radcę prawnego, wnosząc o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono:
- naruszenie prawa procesowego w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 3 § 2, art. 141 § 4 w zw. z art. 166 oraz art. 62 pkt 3 w zw. z art. 91 § 1 ppsa,
- naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 52 ust. 3 ustawy o nasiennictwie.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazuje się, że skarga w niniejszej sprawie została wniesiona na istniejące rozstrzygniecie organu administracji, po wyczerpaniu dostępnych środków zaskarżenia i przez podmiot, który był adresatem zaskarżonego aktu, a zatem Sąd I instancji niesłusznie przyjął, iż zaskarżona informacja jest zaświadczeniem w rozumieniu art. 217 kpa, na które nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego i na tej podstawie odrzucił skargę. W skardze podkreśla się, iż przedmiotowa informacja dyskwalifikuje materiał siewny, co skutkuje niedopuszczeniem go do obrotu.
Odpowiedź na skargę kasacyjną złożył Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa wnosząc o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 ppsa sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
Kwestia sporna w niniejszej sprawie sprowadza się do zagadnienia, czy na informację o dyskwalifikacji materiału siewnego po ponownej ocenie polowej, wydanej w formie zaświadczenia, stosownie do art. 47 ust. 1a pkt 1 ustawy o nasiennictwie, przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa, na podstawie art. 52 ust. 2 tej ustawy, służy skarga do sądu administracyjnego, a zatem czy słuszne było odrzucenie skargi przez Sąd I instancji.
Naczelny Sąd Administracyjny w pełni podziela stanowisko wyrażone w postanowieniach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 marca 2008 r. sygn. akt: II OSK 1816/07, II OSK 1817/07 i II OSK 1818/07, w których skład orzekający stwierdził, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie błędnie przyjął, iż z faktu uznania informacji wydawanej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa za zaświadczenie, wynika wyłączenie kontroli sądowoadministracyjnej zaskarżonej informacji. Należy zatem zgodzić się ze stanowiskiem, iż podjęcie przez organ kontrolujący rozstrzygnięcia poprzez wydanie informacji o dyskwalifikacji materiału siewnego na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 6 ustawy o nasiennictwie stanowi w istocie odmowę wydania zaświadczenia o treści żądanej przez osobę ubiegającą się o jego wydanie. Trudno bowiem uznać, że celem wnioskodawcy wnoszącego o dokonanie oceny polowej materiału siewnego jest uzyskanie od organu kontrolującego informacji o dyskwalifikacji badanego materiału siewnego. Takie rozstrzygnięcie odmowne, noszące na gruncie ustawy o nasiennictwie szczególną nazwę "informacji", powinno być zgodnie z art. 219 kpa podjęte w drodze postanowienia, na które służy zażalenie na zasadach określonych w art. 141 i nast. kpa. W konsekwencji, na ostateczne postanowienia przysługuje skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego, na podstawie art. 3 § 2 pkt 2 ppsa. Podzielić zatem należy pogląd, iż tylko przy takim rozróżnieniu charakteru świadectw i informacji wydawanych na podstawie ustawy o nasiennictwie, zapewniona zostanie właściwa ochrona, zwłaszcza zapewniająca konstytucyjne prawo do sądu, interesów podmiotów wnioskujących o dokonanie oceny polowej materiału siewnego, przy zastosowaniu przyspieszonego i uproszczonego trybu wydawania rozstrzygnięć przez organy administracyjne dokonujące takiej oceny.
Naczelny Sąd Administracyjny, uznając wobec powyższego ostateczne informacje wydawane przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa, w trybie art. 52 ust. 2 ustawy, za akty podlegające kontroli sądowoadministracyjnej, orzekł jak w sentencji na mocy art. 185 § 1 w związku z art. 182 § 1 ppsa.