Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser po rozpoznaniu w dniu 9 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 3 września 2014 r., III SA/Gd 393/14 przywracającego Radzie Miejskiej w Łebie termin do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi A. S. na uchwałę Rady Miejskiej w Łebie z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu Burmistrza Miasta Łeby postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 3 września 2014 r., III SA/Gd 393/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (zwany dalej "WSA") przywrócił Radzie Miejskiej w Łebie (zwanej dalej "radą") termin do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi A. S. na uchwałę rady z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu Burmistrza Miasta Łeby (zwanego dalej "burmistrzem"). W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 11 lipca 2014 r. pełnomocnikowi Rady Miejskiej w Łebie doręczony został skutecznie odpis zapadłego w sprawie wyroku wraz z uzasadnieniem. Strona na wniesienie skargi kasacyjnej od wydanego wyroku miała 14 dni zgodnie z treścią art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r. Nr 176, poz. 1191) w związku z art. 16 ust. 2a ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy (Dz. U. Nr 21, poz. 113 ze zm.). W dniu 8 sierpnia 2014 r. pełnomocnik rady wysłał do WSA skargę kasacyjną od ww. wyroku wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu złożonego wniosku wskazano, że po otrzymaniu ww. odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem przewodniczący rady zwrócił się do radnych z zapytaniem dotyczącym złożenia skargi kasacyjnej. Z uwagi na okres urlopowy zbieranie głosów radnych trwało aż do dnia 5 sierpnia 2014 r. Przedmiotowe okoliczności doprowadziły tym samym do sytuacji, w której rada bez swojej winy nie dochowała 14-dniowego terminu na wniesienie skargi kasacyjnej. Rada mogła bowiem wnieść skargę kasacyjną dopiero po wypowiedzeniu się w tej kwestii przez większość radnych.
WSA wskazał, że mając na uwadze okoliczności faktyczne wynikające z akt sprawy jak i argumentację podniesioną we wniosku o przywrócenie terminu, doszedł do przekonania, iż uchybienie terminowi przez stronę może być uznane za niezawinione. Działanie przewodniczącego rady podjęte w celu uzyskania jednoznacznego stanowiska członków organu kolegialnego w zakresie zasadności wniesienia środka odwoławczego od wyroku stwierdzającego nieważność podjętej przez ww. radę uchwały stanowić może, w ocenie Sądu, przykład okoliczności faktycznej, która uprawdopodobnia brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, wynoszącego w realiach sprawy 14 dni.
Wnosząc zażalenie A. S. zaskarżył w całości postanowienie WSA, a zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie przepisu art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zmianami - zwanej dalej "ppsa") poprzez przywrócenie radzie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku WSA w niniejszej sprawie, podczas gdy w ocenie skarżącego organ nie uprawdopodobnił w sposób dostateczny, iż uchybienie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej nastąpiło bez jego winy. Mając powyższe na uwadze autor zażalenia wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez odmowę przywrócenia radzie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku WSA z dnia 18 czerwca 2014 r., III SA/Gd 393/14 oraz zasądzenie od organu na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, że - wbrew odmiennemu stanowisku Sadu pierwszej instancji - organ w żaden sposób nie uprawdopodobnił, by uchybienie terminowi do wniesienia skargi kasacyjnej było wynikiem okoliczności, za które rada nie może ponosić winy, bowiem enigmatycznie określony przez organ "okres urlopowy" - jako przeszkoda w zbieraniu głosów radnych - żadną miarą nie może zostać uznany za okoliczność przemawiającą za uprawdopodobnieniem braku winy organu w podjęciu przez radę decyzji w kwestii wnoszenia bądź niewnoszenia skargi kasacyjnej w przewidzianym w art. 27 ust. 2 ustawy o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta terminie. W jego ocenie o braku winy można by mówić wyłącznie wówczas, gdyby organ nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku nie był w stanie usunąć przeszkody w dochowaniu terminu do wniesienia skargi. Tymczasem "okres urlopowy" jest okolicznością, którą można przewidzieć i która pozwala na podjęcie działań przy dołożeniu należytej staranności, zapobiegającej zaistniałej sytuacji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 87 ppsa pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, a w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego (zwanego dalej "NSA") w okolicznościach rozpoznawanej sprawy - tak jak uznał to WSA - uchybienie terminowi przez stronę może być uznane za niezawinione. Działanie przewodniczącego rady podjęte w celu uzyskania jednoznacznego stanowiska członków rady, a więc organu kolegialnego, w zakresie zasadności wniesienia środka odwoławczego od wyroku stwierdzającego nieważność podjętej przez ww. radę uchwały nie było działaniem opóźnionym, a niemożność zebrania w terminie do wniesienia skargi kasacyjnej wystarczającej liczby stanowisk członków rady trudno uznać za działanie zawinione. W tak specyficznej sytuacji, jaką jest wnoszenia środka zaskarżenia przez organ kolegialny, zaistniałe opóźnienie stanowi w ocenie NSA przykład okoliczności faktycznej, która uprawdopodobnia brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, wynoszącego w realiach sprawy 14 dni.
Mając powyższe okoliczności na uwadze, NSA na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 ppsa oddalił wniesione zażalenie.