Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Krystyna Borkowska po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 września 2005r. sygn. akt II SA/Wr 358/05 o oddaleniu wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi T. K. na uchwałę Rady Miejskiej w Świdnicy z dnia 23 kwietnia 1999r. Nr VII/85/99 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: - oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 7 września 2005r., sygn. akt II SA/Wr 358/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił przyznania T. K. prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd I instancji stwierdził, że skarżący nie wykazał, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania sądowego.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożył T. K., podnosząc, że od kilku lat nie ma możliwości zaoszczędzenia środków finansowych, natomiast prowadzona działalność gospodarcza nie przynosi dochodu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Sąd może przyznać osobie fizycznej prawo pomocy w zakresie częściowym, jeżeli osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Powołany przepis nie pozostawia wątpliwości co do tego, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne dla uwzględnienia wniosku, spoczywa na wnioskodawcy.
W niniejszej sprawie Sąd I instancji uznał, że skarżący nie wykazał, że nie dysponuje wystarczającymi środkami finansowymi na poniesienie kosztów postępowania,. Ocenie tej nie można zarzucić, że jest niesłuszna, a charakter wydatków skarżącego uzasadnia przyjęcie, że może je ograniczyć, bez uszczerbku dla utrzymania siebie i rodziny. Zasadności tej oceny nie podważają pewne nieścisłe sformułowania zawarte w uzasadnieniu postanowienia, które zostały zakwestionowane w zażaleniu.
Należy podkreślić, że instytucja prawa pomocy jest wyjątkiem od generalnej zasady wyrażonej w art. 214 § 1 powołanej ustawy, zgodnie z którą do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do Sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki. Występując ze skargą wszczynającą postępowanie przed sądem administracyjnym skarżący powinien się liczyć, że będzie ponosił koszty postępowania, a w szczególności powinien zaoszczędzić niezbędne środki finansowe na ponoszenie opłat sądowych. Osiąganie stałych dochodów umożliwia bowiem planowanie wydatków, zwłaszcza jeżeli dochody te są znaczne.
Z powyższych przyczyn orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.