Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 12 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. R. i S. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 lipca 2016 r., sygn. akt II SA/Łd 384/16 odrzucające skargę w sprawie ze skargi M. R. i S. R. na postanowienie Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Łodzi z dnia [...] marca 2016 r., Nr [...], znak: [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 21 lipca 2016 r., sygn. akt II SA/Łd 384/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę M. R. i S. R. na postanowienie Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Łodzi z dnia [...] marca 2016 r., Nr [...], znak: [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia. Powodem odrzucenia tej skargi było ustalenie, że została ona wniesiona po terminie wskazanym w art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 718; zwanej dalej P.p.s.a.). Z akt administracyjnych wynikało jednoznacznie, że zaskarżone postanowienie zostało doręczone skarżącym w dniu 15 marca 2016 r. Postanowienie zawierało pouczenie o terminie i sposobie zaskarżenia do sądu administracyjnego. Termin do złożenia skargi upłynął w dniu 14 kwietnia 2016 r. Natomiast skargę wniesiono do organu w dniu 28 kwietnia 2016 r. czyli z uchybieniem terminu. Wobec powyższego Sąd I instancji na zasadzie art. 58 § 1 i 3 P.p.s.a. orzekł o odrzuceniu skargi.
Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli skarżący domagając się jego uchylenia. Jednocześnie wnieśli także o przywrócenie im terminu do wniesienia skargi i zwolnienie ich z kosztów niniejszego postępowania. W uzasadnieniu zażalenia skarżący opisali swoją trudną sytuację finansową, osobistą i rodzinną. Wskazali, iż leczą się na szereg ciężkich schorzeń, które dodatkowo utrudniają codzienne funkcjonowanie w społeczeństwie. Podkreślono, że są osobami nieporadnymi i byli przekonani, że mieli czas na wniesienie skargi do 28 kwietnia 2016 r. Nie są w stanie rozeznać się w sprawach urzędowych związanych ze znajomością prawa, stąd przekroczenie terminu do złożenia skargi. O tym, że przekroczono termin do złożenia skargi dowiedzieli się z postanowienia o odrzuceniu skargi. Ich wiek i problemy zdrowotne uzasadniają przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Są zdani tylko na siebie i potrzebują pomocy, na którą obecnie nie mogą liczyć.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W rozpoznawanej sprawie Sąd pierwszej instancji zasadnie uznał, że skarga M. R. i S. R. na postanowienie Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Łodzi z dnia [...] marca 2016 r., została wniesiona z uchybieniem terminu określonego w art. 53 § 1 P.p.s.a. czego następstwem powinno być odrzucenie skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a. Skoro zaskarżone postanowienie doręczone zostało w dniu 15 marca 2016 r. (zpo akta administracyjne), to termin do wniesienia skargi rozpoczął bieg i upływał w dniu 14 kwietnia 2016 r. Tym samym wniesienie skargi w dniu 28 kwietnia 2016 r. nastąpiło po upływie terminu ustawowego do jej wniesienia i wobec braku wniosku stron o przywrócenie tego terminu skarga podlegała odrzuceniu. Sami skarżący nie kwestionują tej okoliczności podnosząc, że nie mieli świadomości uchybienia terminowi do złożenia skargi. Byli przeświadczeni, że składając ją w dniu 28 kwietnia 2016 r. dotrzymali ustawowego terminu do je wniesienia.